VERYANSIN #Wattys2018

4. Bölüm/Belirsiz Gerçekler

4.Bölüm/ Belirsiz Gerçekler

"Ava Max- So am I"

🌸Vote ve yorum🌸

Hissettiğim belirsizlik yüklü korku tüm uzuvlarımı ele geçirmişti.
Hâlâ konuşmuyor, sadece ona ve anneme bakıyordum. Annemin yüzünde endişe izleri vardı fakat sanki bu benim için olan endişesiydi.

Adamın orada, yanında kısacası evimizde olması onu pek endişelendirmemişti.

Neler oluyordu?

****
Annemden duyduklarım ile şaşırmış, sinirlenmiş, sevinmiştim.

Görünüş olarak şu anda annem huzurluydu. Ama neden bize yardım etmişti? Belki de sadece onu kurtardığım için teşekkür etmek istemişti.

Annemin dediğine göre, o adamın kafeyi ve evimizi elimizden almasını engelleyecekti. Karşılığında sadece kafenin yarısını ona vermemizi istemişti. Annemde, adamın sadece yardımcı olmak istediğini zaten fazlasıyla zengin olduğunu söyledi.

Bilmiyorum, pek güvenmek de istemiyorum. Sonuçta bizi tanımıyordu.

Ama şöyle bir gerçek vardı ki evimizin önünde onu gördüğümden beri hayatıma dair bir atak geleceğini bir şekilde hissetmiştim.

Ve sanırım ki, daha doğrusu bu kesin ki bir iyilik onun tarafında karşılıksız kalmazdı. Gelmiş ve beni büyük bir dertten kurtarmıştı. Aslında bunu annemden ilk duyduğumda sinirlenmiş bunu kabul etmemesi gerektiğini söylemiştim. Sonra annem sakin bir dil ile daha anlaşılır anlatınca olayın aslında bizden yana olumlu olabileceğini gördüm.

Annem ile onu yan yana gördükten sonra adam 'iyi akşamlar' deyip yanımdan hızlıca geçip gitmiş çıkarken de gözlerini üzerimde hissettiğim o kısacık saniyede midemin kasıladığını hissetmiştim.

Etki.

Fazla.

Peki ya neden?

O adamla ilgili anlamlandıramadığım bir şey daha.

Odamda oturup bu tesadüfe çok uzak olan yardımı düşünüyordum. Evet, bizi büyük bir yükten kurtarmış oldu ama altında yatan asıl neden gerçekten onu o gece kurtardığım için mi yoksa daha teklifini etmemiş miydi?

Kafamdaki ucu açık düşünceler zihnimi bayağı bir meşgul ederken gecenin on birinde telefonum çalmaya başladı.

Lavinya Arıyor...

Ah, ona yazmayı unutmuştum. 'Eve geçince yaz' demişti.

Meşgule vurup mesaj kutusuna girdim.

Kime: Lavinya

Üzgünüm yazamayacak kadar yorgundum. Yarın konuşuruz. İyi geceler.

Mesaj kutusundan çıkıp uyumak için yatağıma geçtim.

Gözlerim kapanırken bir mesaj sesi ile irkildim.

Kimden: Lavinya

Sorun değil. Yarın muhakkak konuşalım. İyi geceler :)

Küçük bir tebessüm ile ekrana bakıyordum. Arkadaşımın olması güzel bir his gibiydi.

Gözlerim bu sefer gerçekten uyku adına kapanırken aklımda sadece Uraz Ege'nin bize yaptığı iyilik adı altındaki çözemediğim durum vardı.

Uyandığımda annemin odamda olduğunu gördüm. Çekmecelerimde bir şeyler arıyor gibiydi.

Uyku akan gözlerimi aralarken "Anne! Bugün tatil izin verirsen uyumak istiyorum!"