Καλοκαιρινές αναμνήσεις

Part 8°

Στην ζωή του Κυριάκου..

Είμαι πιο σίγουρος από ποτέ.
Δεν θέλω να ξαναγυρίσω πίσω.
Με ξέρω κι εμένα καλά και εκείνη.
Δεν της αξίζω.
Εγώ θέλω μια να περνάω τον χρόνο μου, ενώ εκείνη θέλει κάποιον να δεθεί μαζί του.
Δεν της αξίζω.
Λυπάμαι που δεν είμαι αυτό που θα ήθελε να είμαι, και ο μόνος τρόπος για να μην πληγωθεί πραγματικά είναι να την αφήσω και να φύγω.
Δεν λέγεται δειλία αυτό.
Είναι προστασία από κάτι που γνωρίζω.
Έχω πληγώσει πολλά κορίτσια και μετανιώνω..

..Flashback..

"Σε παρακαλώ Κυριάκο, δώσε μου άλλη μια ευκαιρία!! Μου το κάνεις αυτό χωρίς να φταίω. Δεν ξέρω τι έκανα λάθος. Γιατί με αφήνεις? Μια χαρά δεν είμασταν μέχρι τώρα? Σου έλειψε τίποτα? " ουρλιάζει και κλαίει η Δανάη.
Ο Κυριάκος απέναντι της, την παρατηρεί και παραμένει σιωπηλός.
"Πες μου γαμω! Τι έκανα λάθος? Που? Στο ότι σε αγάπησα απεριόριστα? Στο ότι σου έδωσα τα πάντα χωρίς να κοιτάξω ούτε το παρελθόν σου, ούτε τις πράξεις σου, ούτε τίποτα? Πες μου γιατί εγώ εδώ μέσα νιώθω η τρελή και η αδικημένη!! Δεν με έχουν προδώσει έτσι στην ζωή μου. Γιατί μου το κάνεις? " συνεχίζει να κλαίει.
" Δανάη μου, όλα είναι για το καλό σου. Άκουσε με. Σε αγαπώ και θα σε αγαπώ για πάντα. Είσαι η πρώτη μου αγάπη, και θα είσαι για πάντα. Σε αγαπώ, να το θυμάσαι.. " την φιλάει απαλά στο μέτωπο και βγαίνει γρήγορα απ το δωμάτιο της κλείνοντας την πόρτα ήσυχα και αφήνοντας πίσω του συντρίμμια..

.. Επιστροφή στην πραγματικότητα..

Πατάει το κουμπί για το ασανσέρ του νοσοκομείου και πλέον σίγουρος για τις πράξεις του, θέλει να εξαφανιστεί από την ζωή της.

Βγαίνοντας από το νοσοκομείο, κάθεται στο παγκάκι που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από αυτό.