Καλοκαιρινές αναμνήσεις

Part 19°

Στην ζωή του Κυριάκου και της Δανάης..

Οι μέρες περνούσαν..
Η ζωή της Δανάης και του Κυριάκου γινόταν όλο και πιο δύσκολη καθώς πλησίαζαν στον τοκετό..
Οι πόνοι αυξήθηκαν..
Το μόνο καλό όμως ήταν ότι τα μωρά είχαν ξεφύγει από τον κίνδυνο και η εγκυμοσύνη κυλούσε πιο ομαλά.

"Κυριάκο, ήρθε η στιγμή να βρούμε ονόματα για τα μωρά.." του λέει μια νύχτα την στιγμή που ξαπλωναν στην ξαπλώστρα του μπαλκονιού και έβλεπαν τα αστέρια.

"Λοιπόν.. Θα ήθελα να βάλουμε ονόματα που μας αρέσουν και όχι των γονιών μας.. Τι λες?"

"Εμένα μου αρέσει το Δώρα.. Εσένα?"του λέει.

"Ωραία το ένα Δώρα και το άλλο Αχιλλέα?"

"Χμ... Εντάξει.."

Έτσι λοιπόν το κοριτσάκι αποφάσισαν να το ονομάσουν Δώρα και το αγοράκι Αχιλλέα...

Η Δανάη είχε μπει ήδη στον 8ο μήνα και της ήταν πολύ δύσκολο να κουνηθεί.
Είχε βάλει 10 κιλά στην εγκυμοσύνη αλλά παρόλα αυτά δεν φαινόταν καθόλου γεματουλα.
Οι γονείς της ήρθαν από Αυστραλία και ήταν πάντα δίπλα τους σε ότι τους χρειαζόταν.

Ήταν Σάββατο βράδυ όταν η Δανάη άρχισε να νιώθει τα μωρά να κλωτσάνε τόσο δυνατά σαν να θέλουν να βγουν.
Φώναξε αμέσως τον Κυριάκο και άρχισαν να ετοιμάζουν την τσάντα του μαιευτηριου γιατί τα μωρά δεν θα αργούσαν και πολύ να ρθουν στον κόσμο..
Ευτυχώς, ξαπλωνοντας στον καναπέ, ηρέμησε κ αυτή και τα μωρά μέσα της, οπότε δεν χρειάστηκε να πάνε ακόμη να γεννήσουν.

"Κυριάκο, δεν είμαστε καν παντρεμένοι, τι θα γίνει με τα μωρά? Δεν θα έχουν πατέρα??"

"Φυσικά και θα έχουν!! Τι λες τώρα!! Απλά δεν είμαστε παντρεμένοι και εγώ δεν θα μπορούσα να παντρευτώ. Λυπάμαι πολύ, σε λατρεύω αλλά δεν θέλω από τώρα να μπω στο καλούπι του γάμου."

" Δηλαδή δεν μπορώ να παντρευτώ τον άντρα της ζωής μου και τον πατέρα των παιδιών μου?? "

" Συγνώμη ρε συ Δανάη αλλά πραγματικά δεν νιώθω έτοιμος για τίποτα. Ούτε καν να γίνω πατέρας "της λέει πολύ στεναχωρημενος.

" Και τι περίμενες για να μ το πεις? Να γεννήσω και μετά?"

" Όχι μωρό μου δεν κατάλαβες.. Εννοούσα ότι δεν νιώθω ακόμη έτοιμος αλλά.."

"Άσε με! Δεν θέλω τίποτα άλλο από εσένα!" του λέει και προσπαθεί να σηκωθεί απ τον καναπέ.

"Όχι μην φεύγεις. Πρέπει να το λύσουμε. Έγινε παρεξήγηση.. Που θα πας έτσι? Όπου να ναι γεννάμε!"

Μόλις σηκώνεται η Δανάη νευριασμενη, χλωμιαζει απότομα και είναι έτοιμη να πέσει..

" Ωω Κυ.. Κυρ.. Ωω.." προσπαθεί να στηριχτεί στα πόδια της.