ZİŞAN

2|Vasiyet

BÖLÜM 2

VASİYET

SKAPOVA- SON ARZUM

13 Aralık, 2020

SAAT, 03.00

KARS/ MERKEZ

Kars her zaman olduğu gibi soğuk ve karlıydı. Gece karanlığında dolunayı ve düşen kar tanelerini izlemek insana huzur veriyordu. Fakat Korhan'ın huzuru huzur değildi, her nefes alışında aldığı nefes batıyordu boğazına.

Sinir olmamak elde değildi. Kim zehirledi, neden yaptı... her sorunun içinde bir soru ve o sorunun içinde bir çıkmaz vardı. Kendisi sigara bağımlısı olsa bile bu sefer sigara içmek bile istememişti. Odada duran kanepede oturup düşünüyordu. Bunun yanı sıra uykusu gelse bile bir gözü sürekli Zişan'daydı.

Oturmaktan her yeri ağrımıştı. Yerinden kalktı, odanın içinde turlamaya başladı. En sonunda yatağın yanındaki sandalyeye oturup nedensizce Zişan'a baktı. Yastığa dağılan siyah saçları, zehrin etkisiyle solan teni, küçük burnu, dolgun dudaklarına baktı. Göz kapaklarında ve gözaltlarında kalan makyaj kırıntılarına baktı. Gözaltları mora dönmüş, kurumuş dudakları renksizdi.

"Bu halde olmanda benim payım varsa affet beni." Dedi ve başını eğdi. Boğazı düğümlenmişti sanki. Telefonu titrediğinde hemen cebinden çıkarıp yanıtladı.

"Var mı bir haber?"

"Yok beyim kamera kayıtlarına baktık. Hepsini siz davet etmişsiniz. Davetsiz biri yok."

"Peki Zişan, en son ne yemiş ne içmiş ya da orada ne vermişler?"

"Beyim, hanımağam sabahtan beri hiçbir şey yememiş içmemiş. Kuaföre yolladığımız yemeği de yememiş. Kameralarda da sadece meyve suyu içtiğini tespit ettik." Dediğinde eliyle yüzünü sıvazladı.

"O zaman bana bütün içilmiş meyve suyu paketlerini getirin eğer tek bir tanesi bile eksik olursa yakarım canınızı!"

"Emrin olur ağam."

Aramayı sonlandırıp telefonu kanepeye fırlattı. Yarın polisler gelip ifade alacaklardı. Onlar gelene kadar küçük bir ipucu bulmak istiyordu. Bu vahim olayı hemen atlatmak ve eve gitmek istiyordu.

"Daha başlamadan en büyük engele takıldık Zişan. İlerde bizim halimize ne olur ha?" dedi şivesini ön plana çıkararak.

"Bunu sana her kim yaptıysa andım olsun yaşatmayacağım Zişan. İstemeden de olsa benim karımsın... Ulan fark etmedim mi sanıyorsun he, ne kadar mutsuz olduğunu anlamadım mı sanıyorsun. Evet ben çok soğuğum, korkuncum ama sana bu yanımı asla göstermem, gösteremem. Sana asla zarar vermem, verdirtmem." Dedi ve son kez baktı Zişan'ın yüzüne.

Çok huzursuzdu, vicdanı sızlıyordu. Bir insanın canına kastediyorlardı ve bunu hemen değil de acı çektire çektire yavaşça yapıyorlardı. Böyle ölüm olmazdı bir insanın ölümü bu kadar acı çektirerek olmazdı.

Saat 05. 50

Karaca ailesi durumu öğrendiğinden beri uyku uyumadı. Herkes şok içinde eli kolu bağlı oturmaktan hiçbir şey yapamamıştı.

Roza Karaca, Rafet Karaca'nın karısı Korhan'ın annesi. O bile istemediği gelini için ellerini kaldırıp sabaha kadar dua etti. Kuran okudu. Rafet Karaca, karısının bu halini görünce şaşırmıştı fakat aldığı cevapla hem şaşırmış hem de sevinmişti.