✨İyi okumalar✨
_______________
Hazan tüm bunların sarhoşluğun etkisiyle olduğunu sanıyordu.Ya da bu bir rüyaydı.Çünkü gerçek olma ihtimali Hazana göre yoktu.Karşısındaki okyanus yeşillere sahip bu adam ona aşkını itiraf ediyor olamazdı'
Gözyaşları yavaş yavaş yanaklarında kururken cılız çıkan sesiyle sordu Yağızın gözlerine bakarak.
HAZAN: "Yağız?.."
YAĞIZ:(yutkunur ve hüzünle)
"Ama yasağız işte.Yasak! İmkansız!"
HAZAN:(dudakları hüzünle kıvrılır)
"Biliyorum.."
Uzun bir sessizlik ardından Hazan gözyaşlarını siler ve ayağa zorlukla kalkıp konuşur.
HAZAN: "Unut gitsin herşeyi.."
(devam eder tebessümle)
"Sadece basit bir çekim hissettik.Oldu bitti.Geçici yani.Burdan gidince de hiçbir şey hatırlamayacağız zaten.Değil mi?"
YAĞIZ: (kaşlarını çatar)
"Gerçekten bana hissettiklerin bu mu? Bu kadar mı sadece?"
Hazan içinden 'Hayır' diye haykırıyordu.Ama içinde bir umut da vardı.Belki onu görmezse unuta bilirdi.Belki hissleri bugünki yoğunluğuyla kalmayacaktı her zaman.
İlk aşkını bu kadar çabuk unuta bilecek miydi sahi'
HAZAN:"Bu kadar ya da değil,bir önemi yok nasıl olsa.."
Ne diye bilirdi ki Yağız.Havine tekrar umut vermişken şimdi ayrılıp yasak bir aşkın peşinden mi gidecekti.Düşman ailenin kızıyla mı gelecek hayali kuracaktı' Tüm bu zorluklara kendisi göğüs gererdi belki ama Hazan dayanamazdı.Daha doğrusu Yağız onu bu ateşin içine atamazdı.Üstelik Havine ihanet edip bir kadının ahını alamazdı.En doğru çözüm yeni doğan bu aşkı içinde öldürmekti.Bu hisslerin kölesi olmadan kurtulup,uzaklaşmaktı.
YAĞIZ: (kırgınca) "Doğru.."
Hazan yürümeğe yeltendiğinde düşer gibi olur,Yağız onun kolundan tutup dengesini sağlarken konuşur.
YAĞIZ:"Bu halde kendin yürüyemeyeceksin.."
HAZAN: (gözü Yağızın onu kavrayan eline takılıyken)
"Gerek yok,giderim ben bi şekilde"
YAĞIZ: "Israr etme lütfen"
****
Havin Muratla bu denli yaklaşmasının sonunu düşündü bir anda.Bir daha o hatayı yapamam diye geçirdi içinden.Üstelik Yağız şimdilerde odaya gelip herşeyi göre bilirdi.
Muratın sert öpüşlerinin tutkusundan zorlukla kendini kurtardı Havin.Onu ittirerek bağırdı yalvarırca.
HAVİN: "Lütfen git Murat!Ben bir daha Yağıza bunu yapamam!"
MURAT: (gülerek) "Hâla Yağız diyor ya!Kızım,sen o ihanetin çamuruna bulaştın bi kere.Kirlendin! Şimdi ne bu sadık eş ayakları?!"
HAVİN: "İstemiyorum! Bir daha böyle bir şey yaşanmasını istemiyorum! Anladın mı? Biz Yağızla barıştık.Aramızı düzelttik.Şimdi senin yüzünden herşeyin bitmesine izin veremem!Git lütfen!."
MURAT: (sırıtarak Havini duvara yaslar ve fısıldar)
"O yüzden mi demin beni deli gibi öpüyordun?"
HAVİN: "B-Ben.. bir anda.."
