(Zawgyi ver)
ခရီးပန္းလာေပမယ့္ စိတ္ရဲ႕လႈံ႔ေဆာ္မႈေၾကာင့္ထင္ သူတို႔အားလံုးအေစာႀကီးႏိုးေနၾကသည္။ အိမ္မွာနဲ႔မတူေအာင္ အေစာႀကီးထတာေတာင္ လူကလန္းဆန္းေန၏။ ျပတင္းေပါက္ကိုတြန္းဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ ပင္လယ္ျပာျပာႀကီးကိုလွမ္းျမင္ရသည္။ ေနပင္မထြက္ေသးတဲ့ ဂ်ယ္ဂ်ဴ၏နံနက္ခင္း။
" Gyuu အိမ္မွာေရာ အေစာႀကီးထေနက်လား? "
အိပ္ယာေတြေခါက္သိမ္းေနတဲ့Gyuuကို လွမ္းေမးလိုက္ေတာ့ ေခါင္းခါျပသည္။
" အိပ္မေပ်ာ္လို႔လား? "
စိုးရိမ္သလို ခပ္ျမန္ျမန္ထြက္သြားတဲ့ သူ႔အသံေၾကာင့္ Gyuuက သြားတန္းေလးေတြေပၚေအာင္ရယ္ကာ ေခါင္းထပ္ခါျပသည္။
" မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ကိုက တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ႏိုးေနတာ။ ပတ္ဝန္းက်င္က အရမ္းfreshျဖစ္လို႔ထင္တယ္ "
" ဟုတ္မယ္ေနာ္။ ငါလည္းအတူတူပဲ "
ဂ်ယ္မင္းနဲ႔ မင္ေယာက္က မ်က္ႏွာသစ္ဖုိ႔ဆင္းသြားၾကတာေၾကာင့္ အခန္းထဲမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာက်န္ခဲ့သည္။
" ဒါနဲ႔ တကယ္ႀကီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခရီးမထြက္ဖူးဘူးလား? "
" ဟုတ္ "
" တစ္ခါမွ? "
" အင္း "
" ဟက္ တကယ့္ကေလးေလးပဲ ဟားဟား "
သေဘာက်စြာ သူရယ္ရင္း ၾကမ္းျပင္မွာငုတ္တုတ္ထုိင္ေနတဲ့Gyuuကို ဆံပင္ေတြထုိးဖြလိုက္ေတာ့ ထိုကေလးက သူ႔အား ေပေစာင္းေစာင္းေလး မ်က္လံုးပင့္ၾကည့္လာသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ ကေလးမဟုတ္ပါဘူးေနာ္ "
" အဟက္ ဟားဟား။ မဟုတ္ဘူးလား? ဟုတ္မယ္ထင္တယ္ေနာ္။ ငါကေတာ့ မင္းကို အရမ္းအသဲယားတာပဲ "
ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ ကေလးဆံပင္ေတြကို ထပ္တစ္ႀကိမ္ထိုးဖြပစ္လိုက္သည္။
