(Zawgyi ver)
အပူခ်ိန္နည္းနည္းတိုးတဲ့မနက္ခင္းေၾကာင့္လားမသိ Yeonjunနဖူးမွာ ေခြၽးအနည္းငယ္စုိ႔ခ်င္ေနသည္။ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းကိုေျခလ်င္လာခဲ့၍မ်ားလား။ ဒါလည္းမဟုတ္။ စင္စစ္ေတာ့ ေဇာေခြၽးလို႔ေျပာရမည္ျဖစ္သည္။ မေန႔က သူ BeomGyuကို ဘာစိတ္နဲ႔ အျမင္ကတ္လိုက္တာလို႔ ေျပာခဲ့မိမွန္းမသိ။ ဒီေန႔ BeomGyuနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔ သူ႔မ်က္ႏွာေတြ အရမ္းပူေနသည္။ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သူ ေယာက်ာ္းမပီသတာ။ သူ အႀကီးမပီသတာ။ ကေလးက သူ႔ဟာသူျပံဳးတဲ့ကိစၥကို ဘာေၾကာင့္ အဲ့လိုႀကီးေျပာထြက္ရတာလဲ။ ႐ွက္ဖို႔ေကာင္းလုိက္တာ။
" Yeonjun hyung!! "
" အို႔ လန္႔လိုက္တာ "
ေတြးေနတုန္းတန္းလန္း အနားေရာက္ခ်လာတဲ့ BeomGyuေၾကာင့္ သူ႔ေခါင္းေတြ သံုးဆေလာက္ႀကီးသြားသည္။
" Beom..BeomGyu "
" hyung "
" ဟင္ "
" hyung မေန႔က ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးသြားတာလား? "
" ဟမ္? "
" ဘာလို႔လဲဟင္? "
" အဲ!! အဲ့..အဲ့ဒါက..အဲ့ဒါက...ဟို..ငါ မင္းကိုဘယ္မွာစိတ္ဆိုးလို႔လဲ? မဆိုးပါဘူး "
မယံုသလို မ်က္လံုးေလးပင့္ၾကည့္လာတဲ့ BeomGyuကို သူ မ်က္ႏွာလႊဲထားလိုက္သည္။ သူ႔နားရြက္ဖ်ားေတြကေတာ့ နီရဲကာေနေလျပီ။
" ဒါဆုိ ကြၽန္ေတာ့္ကို အျမင္ကတ္တယ္လို႔ေျပာသြားတာကေရာ? "
" အဲ့ဒါက ငါမင္းကိုဒီတိုင္းစလိုက္တာ "
ဘာေျပာရမယ္မသိလို႔ ပါးစပ္ထဲေတြ႕ကရာေျပာခ်လိုက္သည္။ မတတ္ႏိုင္။
" ေၾသာ္~! hyungက စတာလား။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ hyung ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာလို႔အျမင္ကတ္သြားတာလဲလို႔ တစ္ညလံုးေတြးေနတာ။ အိပ္လို႔ေတာင္မေပ်ာ္ဘူး "
" ဟင္! "
ဟန္ေဆာင္ေနတာမဟုတ္တဲ့ ကေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ကျပာကယာေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အနည္းငယ္ညိဳခ်င္ေနတဲ့မ်က္လံုးအစပ္ေလးေတြေၾကာင့္ အားနာစိတ္ေရာ၊ စိုးရိမ္စိတ္ေရာ တစ္ပါးတည္း လႈိက္တက္သြားရသည္။
