Brightness In The Sky

ж5

ж раякея ж

Het is vrij rustig aan tafel als je mijn moeder en Joanne niet meetelt. Alsof ze elkaar al duizenden jaren niet hebben gesproken en alle gebeurtenissen aan elkaar moeten vertellen.

"Ach ja mijn zoon, Charlie, heeft een prijs gewonnen met schaken. Hij is ook zo slim!", zegt Joanne en glimlacht lieflijk naar Charlie. "Wat is jouw hobby, Parker?", vraagt ze en kijkt mij verwachtingsvol aan terwijl ze nog een stik kip kapot bijt.

"Ik hou erg veel van het universum en ik bestudeer vrijwel elke nacht de hemel en wist u dat de Aarde de enige planeet is die niet vernoemd is naar een God en..", in mijn ooghoek zie ik mijn moeder mij zeer streng aankijken en ik zucht zachtjes. "Maar mijn echte hobby is eigenlijk piano spelen", zeg ik en Joanne begint met glimlachen.

"Wat een prachtige hobby is dat, piano spelen", zegt ze met een knik alsof ik toestemming van haar nodig had of zo. "Welke muziek vind je leuk om te spelen?"

"Vooral klassiek", antwoord ik en neem weer een hap van mijn sla.

"Seth pak gewoon je bestek en begin met eten", zegt Joanna met een zucht.

"Sorry ma ik zal wel even kijken waar mijn bestek ligt zodat ik sneller kan eten". Ik kuch even van ongemak en begin verder met eten. Het is wel duidelijk dat Joanna veel meer houdt van haar zoon Charlie dan van haar blinde zoon Seth.

"Seth na het avondeten wil ik je even spreken", zegt Joanne en praat weet verder met mijn moeder alsof er niks is gebeurd. Ik kijk voorzichtig naar Seth en zie hem gewoon eten alsof er niks is gebeurd. Alsof het hem niet boeit dat zijn moeder zo tegen hem doet. Hij kan er toch ook niks aan doen dat hij blind is. Ik kijk weg van Seth en zie Charlie naar mij kijken.

"Het beste is gewoon als je je mond houdt hierover tegen iemand", fluistert Charlie tegen mij zodat niemand het hoort. Ik knik zachtjes mijn hoofd.

De deur gaat open en mijn moeder staat op van haar stoel met een mes in haar hand.

"Ho ho ik ben het maar", zegt mijn vader met een glimlach en omhelst mij van achter.

"Hallo vader!", zeg ik blij en draai mijzelf om op de stoel zodat ik hem beter een knuffel kan geven. Ik heb hem al een kleine week niet gezien dus ben ik blij dat hij vandaag even thuiskomt. Meestal blijft hij weg in zijn kantoor, weet ik veel waar dat is.

"Hey Park, hallo allemaal", zegt mijn vader met een knik en neemt plaats naast mij, omdat zijn stoel bezet is door Joanna. Mijn moeder pakt gelijk een bord met bestek en legt dat voor mijn vader neer en schept gelijk eten voor hem op.

"Wat ben je onverwachts thuis?", vraagt ze.

"Leg ik later uit", zegt vader waarschijnlijk omdat we niet de enige in het huis zijn.

"Ik ben Joanna en dit is mijn man Geert", zegt ze en schudt mijn vaders hand.

"Juist, ik ben Carson", zegt hij en begint met eten.

"Aangenaam kennis te maken", zegt ze. Ligt het aan mij of is ze enorm aan het slijmen. De komende seconden is het geheel stil en kan je buiten de vogels horen fluiten. We hebben verschillende vogelhuisjes opgehangen in de grote achtertuin. Ik kan mij dat nog herinneren als de dag van gisteren. Ik als 6 jarig jongetje samen met mijn vader vogelhuisjes maken en ophangen. Ik glimlach klein aan de herinnering en eet mijn laatste hap met sla.

"Charlie haalde gisteren een 10 voor zijn scheikunde toets", zegt Joanna met een trotse glimlach. "En voor sport op school toen ze basketbal aan het spelen zei de leraar dat hij de beste was van de klas".

"Echt? Wat moet je trots op hem zijn", zegt mijn moeder. "Parker is zeer slim volgens meneer Duffel. Slimmer dan de normale kinderen van zijn leeftijd. Hij gaat waarschijnlijk heel tactisch het bedrijf overnemen en goede beslissingen maken", zegt mijn moeder. Is het een wedstrijd wiens kind is het beste of zo? Joanna heeft zoveel goede dingen verteld over Charlie, maar waar zijn de verhalen over Seth? Ik ken Seth niet lang, maar hij lijkt mij alles behalve dom. Hij is blind, niet doof. Hij moet ook horen dat zijn moeder alleen praat over Charlie. Ik kijk even snel weer naar Seth die voor zich uit staart. Rustig zit hij in de stoel klaar met eten, alsof het hem helemaal niet stoort dat zijn moeder niet trots op zijn daden lijkt te zijn.

"Vandaag chocolade taart als toetje", zegt mijn moeder en zet een grote glanzende witte schaal met de bruine taart midden op de tafel. Mijn moeders zelfgemaakte chocolade taarten zijn de beste van allemaal. Dat is de reden dat na het irritante gesmak er niet woord wordt verwisseld.

Na het toetje lopen Charlie en ik naar mijn kamer. Joanna moest namelijk nog met Seth praten over iets. We zitten samen op mijn bed en het lijkt mij verstandiger om het niet te zeggen tegen Charlie. Overduidelijk is dat hij ook weet wat er gaande is. Ik wil me ook niet bemoeien met een andere familie.

"Dus geen vrienden huh?", vraagt Charlie opeens. "Eenzaam niet waar".

"H-hoe?", vraag ik. Ik heb daar nooit wat over gezegd en mijn moeder zou daar ook niets over zeggen aangezien ze nou niet bepaald trots is dat haar enige zoon geen vrienden heeft.

"Ik ben goed in mensen aflezen", zegt Charlie met een grijns.

"Oh, vandaar", zeg ik.

"Ik heb een aanbod", zegt Charlie snel voordat ik iets kan zeggen. "Seth weet hier niets van af dus houd je mond, oke?", vraagt Charlie streng.

"Beloofd"

"Ik heb een groep vrienden, ik moet bekennen dat wij geen alledaagse dingen doen en dat blijkt, want wij spreken alleen af na 12 uur 's avonds. We hangen elke avond op dezelfde plaats en ik wil je aanbieden om aan te sluiten bij deze groep. M'n buddies vinden het niet rampzalig als er nog een persoon bij zou komen", zegt Charlie en ik wil eigenlijk opspringen van blijdschap en Charlie doodknuffelen, maar dat lijkt mij een beetje ongepast alhoewel ik het wel zou willen. Zou ik het doen of niet? Hmm.

"Parker? Joho", zegt Charlie en wuift zijn hand voor mijn ogen.

"Oh, sorry", zeg ik met een giechel. Ga weg giechel. Ik haat giechelen. "Dat lijkt mij echt geweldig!", zeg ik blij en mijn stem slaat over halverwege het woord geweldig.

"Vanavond 12 uur sta ik bij de bomen aan rechterkant van jouw huis dat is de afspreek plek".

"Ik ben er zeer zeker!"

"Mooi. En tegen niemand vertellen".

"Oke!"

"Stephen King vind ik na jouw zeer overtuigende speech toch nog steeds beter dan J.K Rowling", zegt Charlie uit het niets waardoor ik hem verward aankijk totdat ik de deur hoor opengaan en Seth naar binnen zie strompelen.

"Char waar is het bed?", vraagt Seth met een glimlach en Charlie staat op, pakt voorzichtig zijn hand vast en begeleid hem naar mijn bed. De rest van de tijd hebben we gesprekken over van alles wat. Ik hou ervan om vrienden te hebben!

ЖЖЖ