~Τηλεφωνημα Αφεντικού-Συνεργου~
Υ:"Ναι, αφεντικό τις πιάσαμε"
J:"Καλή δουλειά, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε"
~Τελος Τηλεφωνήματος~
Χαμογέλασε πονηρά.
Κοιτάει τις φωτογραφίες των δύο κοριτσιών οι οποίες πιάστηκαν.
"Βάσια και Αρτεα"
Παίρνει έναν κόκκινο μαρκαδόρο και τις βγάζει από την λίστα του.
"Πάνε δυο"
"Άλλες πέντε έμειναν"
"Ελπίζω μόνο αυτές οι πέντε να μην είναι και τόσο ευκολες~"
Κοιταγε τις φωτογραφίες των υπολοίπων κοριτσιών.
Χαμογέλασε ύπουλα και πονηρά.
"Αν και νομίζω ξέρω ποια θα είναι τα επόμενα θύματα"
~Η ώρα 11:00~
Όλα τα κορίτσια έχουν μαζευτεί σε ένα από τα δωμάτια τους.
Περιμένουν τις άλλες δύο να τους φέρουν να φάνε.
"Ρε παιδιά σαν να έχουν αργήσει λίγο" είπε η Φεη κοιτάζοντας το τηλέφωνο της
"Τι λιγο;! Εδώ και μια μιση ώρα λείπουν! Πού έχουν πάει και αυτές;! Στην Ελλάδα;! Να πάρουν κάτι για φάμε τους είπαμε όχι να πάνε πίσω στην χώρα!" παραπονέθηκε με νεύρα η Τονια
"Λες να έγινε κάτι;" είπε ανήσυχα η Φεη
"Εγώ λέω να κοιμηθούμε...είναι αργά...και αν δεν έρθουν μέχρι αύριο προσπαθούμε να τις βρούμε ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο" είπε η Ειρήνη καθώς ήταν ξαπλωμένη και τα μάτια της έκλειναν
"Εγώ λέω να κάνουμε αίτηση εξαφάνισης" είπε η Σταματια
"Ναι αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να έχουν περάσει 24 ώρες για να υποβαλλουμε την αίτηση και η αστυνομία να μας πάρει στα σοβαρά" απάντησε η Κατερίνα
"Ουυφφφφ καλά"
Η Φεη άνοιξε την τηλεόραση.
Ήταν στο κανάλι των ειδήσεων.
~Ειδησεις~
"Ακόμα δεν έχει λυθεί το θέμα με τις απαγωγες αθώων κοριτσιών"
"Το μόνο που ξέρουμε για αυτό το θέμα είναι ότι κορίτσια των ηλικιών 19-25 χρόνων πιάνονται εχμαλωτα από μια συμμορία ανδρών "
"Για αυτό και τώρα τελευταία έχουμε πολλές αιτήσεις εξαφάνισης"
"Κανένας όμως και ούτε ακόμα και η αστυνομία δεν έχει καταλάβει και πιάσει αυτούς του άνδρες, οι οποίοι μένουν ακόμα άγνωστοι"
Η Φεη έκλεισε την τηλεόραση και κοίταξε τις υπόλοιπες.
"Αυτό είναι! " είπε η Τόνια
"Δεν ξέρουμε ακομα~Πρεπει να περάσουν οι 24 ώρες και τότε θα το μάθουμε"
"Μα καλά δεν άκουσες τι γίνεται;!" είπε η Τόνια ενώ σηκώθηκε όρθια
Φαινόταν εκνευρισμένη με την στάση της Κατερίνας.
"Άκουσα τι γίνεται!"
"Το θέμα είναι ότι δεν μπορούμε να αντιδράσουμε κάπως αυτή την στιγμή και χρειάζεται υπομονή!" απάντησε η Κατερίνα που φαινόταν και αυτή εκνευρισμένη
"Μάλιστα ότι πεις! Μόνο πρόσεχε μην τα πράγματα γίνουν χειρότερα!"
"Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα χειρότερο!"
"Μμμμ μάλιστα..." είπε η Τόνια λίγο ειρωνικά και εκνευρισμένα ενώ έκατσε στο κρεβάτι και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της
"Άντε τώρα ας ξεκουραστούμε και ψάχνουμε να τις βρούμε αύριο..."
Πέσανε για ύπνο.
Έτοιμο και αυτό το κεφάλαιο~
Ετοιμαστείτε γιατι σε λίγη ώρα ανεβαίνω και το επόμενο😉❤️
YOU ARE READING
//Sex Slaves\\
FanfictionΠαιδιά η ιστορία ξανά ανέβηκε γιατί διαγράφτηκε καταλάθος! ???: Η δουλειά δεν είναι ντροπή μωρό μου. Μα ούτε που σας ξέρω κύριε...*είπε εκείνη* ???:Θα σε κάνω να με μάθεις και...*την πλησιάζει και ψυθιριζει αισθησιακά στο αυτί της* να μην με ξεχάσει...