//Sex Slaves\\

26//(part 2)

"Μπορώ να κάτσω;" τον ρώτησε εκείνη δείχνοντας την κενή θέση δίπλα του

Εκείνος την κοίταξε με απορία.

"Θες να κάτσεις δίπλα μου;" την ρώτησε εκεινος ενώ την κοίταγε λίγο περίεργα

"Ναι, γιατί δαγκώνεις;" τον ρώτησε ειρωνικά εκείνη

"Μπορεί" της απάντησε εκείνος με τον ίδιο τόνο και τρόπο

Αυτή γέλασε.

"Μάλιστα, κάνε έναν κωλο πιο πέρα τωρα~" του είπε και αυτός έκανε

"Αααα πολύ σκληρή μας βγήκες εσυ *της έπιασε το πιγουνι* μου αρεσεις~"

Κατέβασε το χέρι του από το πιγουνι της.

"Ναι και εμένα μου αρέσω~" απάντησε εκείνη στο σχόλιο του πράγμα που το έκανε να γελάσει

Η Αρτεα ποτέ δεν ήταν τόσο άνετη με κανέναν στο παρελθόν, μόνο με την Κατερίνα εξάλλου γνωρίζονται και είναι μαζί από την ηλικία των 5 ετών αλλά με κανέναν άλλον δεν μιλούσε τόσο ελεύθερα, πάντα ήταν ντροπαλή και δεν ανοιγόταν εύκολα ειδικά αν εκείνος που έπρεπε να μιλήσει ήταν αγόρι.

Εξάλλου ούτε στα κορίτσια έχει πει μυστικά της ή ακόμα και το πώς νιώθει προτιμάει να τα λύνει μόνη της σαν την Ειρήνη μέχρι χθες γιατί τώρα ταξιδεύει αλλού με τον έρωτα της.

"Σε συμπάθησα εσενα~" της είπε

"Και εγώ μωρέ τελικά δεν είσαι τόσο βλάκας από κοντά όσο λένε τα κορίτσια~" του απάντησε εκείνη

"Ώστε αυτά λένε οι φίλες σου για εμένα; Αυτά πιστεύουν;" την ρώτησε εκεινος ενώ γέλασε ελάχιστα

"Θέλω να είμαι ηλικρινης ναι αυτά λένε~" του απάντησε εκείνη ψυχρά

"Κρίμα...." είπε και κοίταξε κάτω κάτι που δεν περιμένει η Αρτεα να κάνει

"Καλά, θα μου πεις "Δεν έχεις κάνει και λίγα" συμφωνώ...δεν έχω κάνει..."

"Πολλές φορές...*κοίταξε ψηλά τον ουρανό με τα άστρα* και εγώ αυτό πιστεύω για τον εαυτό μου...είναι σαν να βλέπω έναν ξένο...έναν άγνωστο...Που εξαιτίας μερικών έγινε αυτό που είναι....ένα τέρας...αυτό είμαι....δεν έχω αισθήματα ή μάλλον με έκαναν να μην έχω....στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήθελα να γίνω έτσι...." άρχισε να της απολογείται

"Ποιος σε άλλαξε; Ποιος σε έκανε 'αυτό που είσαι τώρα';" τον ρώτησε εκείνη παρηγορικα

"Οι γονείς μου...." απάντησε ψυχρά

"Αααα ωστε οι γονείς σου κρύβονται πίσω από αυτο~" είπε και γέλασε ελαχιστα εκείνη

Εκείνος την κοίταξε.

"Και εγώ έχω προβλήματα με τους γονείς μου~Παντα ήθελαν να με βάζουν να κάνω ότι θέλουν αυτοί, να σπουδάσω ότι θέλουν αυτοί, να κάνω ότι δουλειά θέλουν αυτοί χωρίς να εγκρίνουν το τι μου αρέσει εμένα να κάνω στην ζωή μου...~" άρχισε να διηγείται την δική της ιστορία εκείνη

"Οι γονείς μερικές φορές δεν καταλαβαίνουν τα παιδιά τους και αυτό είναι κακό~Δεν δίνουν το σωστό παράδειγμα και αν θέλουν να το δώσουν το περνανε με τον λάθος τρόπο~Αλλα δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν...." συνέχισε να λέει

Ξεφυσηξε.

"Ναι...." απάντησε εκείνος

"Δυστυχώς...."

Τον κοίταξε η Αρτεα.

"Θες να μου πεις τι συμβαίνει με τους δικους σου γονείς ή μάλλον το έχει συμβεί; Δεν σε άφησα να ολοκληρώσεις" είπε και του χαμογελασε

Εκείνος την κοίταξε και ανταπέδωσε.

"Ναι~" της απάντησε

Η βραδιά τους κύλησε με συζήτηση, γέλια, παιχνιδιάρικα χτυπήματα και ότι άλλο κάνουν οι κολλητοί φίλοι.

Έτσι θεωρούσαν πια την σχέση τους.

Ήταν κολλητοί.

Έτοιμο και το δεύτερο part~~~~~
Συγνώμη που άργησα να το ανεβάσω απλά είχα μερικές δουλειές και ναι χαμουλης! Δεν πειράζει όμως τα λέμε στο αυριανό κεφάλαιο, μέχρι τότε φιλακιαα😘❤️