~Στο γραφείο του SeokJin~
"Δεν έχουμε τίποτα να πούμε! Και αν έχουμε κάτι το απόγευμα στο δωμάτιο μας!" της είπε αυστηρά εκείνος
"Όχι κ.Kim τωρα θα μιλήσουμε!" πήρε θάρρος και ύψωσε την φωνή της, έκατσε στην καρέκλα απεναντι του
"Λοιπόν κ.Kim δεν νομίζετε ότι πρέπει να γίνουν κάποιες αλλαγές στον τρόπο συμπεριφοράς μερικών συνεργατών σας απέναντι στις κοπέλες που έχουν αναλαβει;" τον ρώτησε εκεί σοβαρή
Εκείνος γέλασε.
"Γιατί αγαπητή μου; Θεωρείς ότι δεν σας φερομαστε καλά;" την ρώτησε με υφακι
Αυτή την φορά γέλασε εκείνη.
"Αχ κ.Kim μάλλον δεν ξέρετε ή κάνετε ότι δεν ξέρετε" ξανά γέλασε
"Τι να ξέρω;!" άρχισε να νευριάζει
"Μερικα από τα αγόρια σας δεν μας βλέπουν ως "σκλάβες" τους ή παιχνίδια τους, μερικοί από εσάς εχουv ερωτευτεί. Θεωρείτε λοιπόν ότι αν τους δώσετε εντολή να είναι άγριοι θα είναι εύκολο για αυτούς; Ή να βάζετε κάποιον από τους υπόλοιπους να είναι άγριοι με την κοπέλα εκεινου που δεν μπορεί, θεωρείται ότι είναι σωστή επιλογή;"
"Εγώ πιστεύω ότι κακό κάνετε στους εαυτούς σας και στην ομάδα σας! Διότι εντάσεις θα υπάρξουν πιο πολλές στον δικό σας τομέα, εμείς τα βρίσκουμε εύκολα" είπε και του έκλεισε το μάτι
"Ααα και κάτι άλλο που σας το έχω ξανά πει..." σηκώθηκε από την καρέκλα και τον επιασε από την γραβάτα φέρνοντας τον πιο πολύ κοντά τους και ας του χώριζε το γραφείο του
Τον κοιτούσε στα μάτια όπως και εκείνος.
"Μην νομίζετε ότι δεν μπορώ να τις πάρω και να φύγω, σας έχω πει ότι ούτε τα ανδρακια σας δεν μπορούν να με σταματήσουν αν το πάρω αποφαση για αυτό κ.Kim μαζέψτε τα ανδρακια και τους όρους σας αλλιώς θα κάνετε να πηδήξετε για πολύ καιρό ξανά~"
Του άφησε την γραβάτα απότομα και εκείνος έπεσε με ελάχιστη φορά πάνω στη άνετη καρέκλα του.
Πλησίασε την πόρτα, την άνοιξε και βγήκε έξω.
Ο μεγαλύτερος είχε κοκκαλωσει, δεν ήξερε πώς να αντιδράσει απλά καθόταν και την κοιτούσε που έφευγε χωρίς να πει κουβέντα.
Δεν πίστευε ποτέ ότι μια κοπέλα θα τον έβαζε στην θέση του ή αλλιώς όπως λέει και εκείνος να τον να τον στριμωγνε στην γωνία χωρίς να ξέρει τι να κάνει ή πως να αντιδράσει.
YOU ARE READING
//Sex Slaves\\
FanfictionΠαιδιά η ιστορία ξανά ανέβηκε γιατί διαγράφτηκε καταλάθος! ???: Η δουλειά δεν είναι ντροπή μωρό μου. Μα ούτε που σας ξέρω κύριε...*είπε εκείνη* ???:Θα σε κάνω να με μάθεις και...*την πλησιάζει και ψυθιριζει αισθησιακά στο αυτί της* να μην με ξεχάσει...