𝐈 𝐍𝐞𝐯𝐞𝐫 𝐓𝐡𝐨𝐮𝐠𝐡𝐭

Chapter 8

LYN's POV

♪*wake me up inside (i can't wake up)
Wake me up inside (save me)
Call my name and save me from the dark (wake me up)*♪

Oo na! Gising na ako.

The hell! Ba't ba ang agang nanggigising 'tong phone ni Rhen?

Pero 'di bale na, katabi ko naman siya.

Oo, katabi ko si Rhen sa pagtulog. I had a good time last night, tho.

"Morning." I beamed pero wala akong natanggap na sagot.

"Rhen? Are you okay?"

Taka kong tanong pero 'di parin siya sumagot. Nakatingin lang siya sa phone niya habang nanlalaki ang mga mata.

"Kim's awake."

My eyes grew in circles upon hearing what he just said.

WHAT?

Agad siyang tumayo tapos kinuha 'yong boxers niya sa sahig saka sinuot.

"Where are you going?" Nag-aalala kong tanong.

"To the hospital!" Madalian niyang sabi habang nagbibihis. "I've got to see Kim!"

Aalis na sana siya pero agad kong hinigit kamay niya.

"Ano ba, Lyn?" Kunot-noo niyang untad.

"Don't go! Stay with me, please."

Sinamaan niya lang ako ng tingin saka hinila kamay niya at agad na nagbihis.

"Masaya ka naman sa akin diba?"
Tanong ko sa kanya na umaasang mutual lang ang iniisip naming dalawa.

"Diba mahal mo na naman ako?"

Napatigil siya sa pagsasara sa mga botones niya saka dahan-dahan akong tinignan.

"I-I have to go!"

Naiwang nakaawang ang bibig ko nang mabilisan siyang nag suot ng pantalon saka mabilisan ding lumabas ng kwarto.

Napatitig nalang ako sa kawalan.

Gising na si Kim. 'Yung totoo niyang mahal. Paano na ako? Naramdaman ko nalang ang pagpatak ng mga luha ko.

***

Nanginginig ako habang nakatayo sa harap ng pintuan. Natatakot ako sa posibleng mangyari ngayong gising na siya. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

Dahan-dahang kong binuksan ang pinto at agad kong nakita si Rhen habang nakaluhod sa harapan ni Kim at humahagolgol.

"Forgive me, Kim! I'm so sorry!"

Ngumiti lang si Kim saka hinaplos ang buhok ni Rhen.

"Shush! It's not your fault!" She said in the most calming voice.

Napalunok ako ng ilang ulit ng dahan-dahan niya akong tinignan.

"Hi, Lyn." Nakangiti niyang bati sa akin.

She's still the same as before though mahaba na ang buhok niya. Ngumiti narin lang ako ng sapilitan.

"H-hello, Kim."

Nauutal kong sagot. Para akong maiiyak. Hindi ko alam ang gagawin ko sa totoo lang!

'Di ko alam ang dapat kong maramdaman.

Napatingin ako kay Rica and she's seriously staring at me. I smiled at her but she didn't smile back. Nag iwas lang din siya ng tingin.

What's her problem?