𝐈 𝐍𝐞𝐯𝐞𝐫 𝐓𝐡𝐨𝐮𝐠𝐡𝐭

Epilogue

KIM's POV

"Do you really have to go?"

Napatingin ako kay Rica na ngayo'y malungkot na nakatingin sa akin.
Nginitian ko lang siya saka ko inayos ang maleta ko.

"Of course, but don't worry kapag maayos na ako at humilom na ang sugat dito." I pointed my chest. "Babalik ako upang maghiganti hahaha."

Natawa nalang silang dalawa ni Jung sabay iling.

"Oh, bakit? Hindi kayo naniniwala? Ganun 'yung nasa mga kwentong nababasa ko, eh. Aalis kunyare 'yong babaeng niloko tapos babalik ulit siya para maghiganti, ganun!"

"Ewan ko sayo!" Sabi ni Rica saka muling natawa.

"Bakit ba kasi ayaw niyong maniwala na 'yon 'yong gagawin ko? Maghihinganti kasi talaga ako, eh."

Pagpupumilit ko kaya muli nanaman silang napailing. Tss!

Sa totoo lang sobrang sakit parin talaga, eh. Sobra-sobra! Pero ito na 'to, eh! Tatangapin ko nalang kahit mahirap

"Hmmm... mamimiss talaga kitang demonyita ka!"

Sabi ni Rica saka ako niyakap.

"Makademonyita 'tong babaeng 'to sarap ihampas sa sahig!"

Reklamo ko pero yumakap din naman ako sa kanya pabalik.

"Sigurado ka na ba talaga diyan, Kim?" Tanong ni Jung kaya tinignan ko siya.

"Papaalis na ako, Jung, oh! Nakabili na akong ticket at lahat tas tatanungin mo kung sigurado ba talaga ako? Hampas ko kaya sayo 'tong maleta?"

Prente kong sabi kaya agad na napatakom si Jung.

"Ayaw mo bang makausap na muna si Lyn bago ka umalis?" Tanong ni Rica.

"What for?" Seryoso kong tanong. "I will never fix something I didn't ruin."

"Eh, si Rhen?"

Tanong ni Jung. I casually shook my head in response.

"Every pain needs time to heal kaya lalayo na muna ako."

Umismid lang silang dalawa.

"Basta ba mag-ingat ka 'don, ha?" Sabi ni Rica.

"I will!" Pasimple ko silang nginitian bago ako pumasok sa kotse.

"Bye, ma'am Kim! Bye din po, ma'am Danica. Ingat po sa byahe."

Sabi ni manang Petra, katiwala ng bahay namin.

Kinawayan ko lang silang lahat at kumaway naman din sila pabalik. Nakisali pa nga 'yong mga feeling close naming mga katulong.

"Mommy, pwede niyo po ba muna akong ibaba 'dun sa sea side malapit sa school?"
Sabi ko kaya tinignan ako ni mommy.

"Why?" She asked.

"I wanna say my farewell speech to that place before leaving."

I answered but it seems like she's not buying it but I know that she knew what's my true purpose in there.

"Okay, I get it."

She said as she put her phone inside her purse.

"We'll just pick you up around nine since our flight was moved at ten."

I nodded in response.
"Thanks, mom."

Lumiko na si manong sa daan patungo sa seaside. Agad akong lumabas pagdating.

"We'll be back shortly, okay? Bibili na rin lang ako ng mga kakailanganin natin. You take care." She said before kissing my forehead.

"Noted!" I raised my thumbs up.