Zaman Bize Neler Verir?

Bölüm 3

Umut

Nihayet geldi sahile!

Neler neler yaşıyordum.Aman Allah'ım.İki iyi arkadalşım tek bir kız için savaşıyordu.Ama Burak derinden sessiz sedasız,Ufuk ise megafonla yaya yaya savaşa gidiyordu.Düşman olurlarsa nasıl olur,hangisinin tarafında olurum?Ahh çok karışık bir kafaya sahibim.Üstelik Öykü'nün bana bakma ihtimali -1'den daha azaltılmış bir ihtimalken.Üzücü tabii ki de...

Buna alışmalıydım.

Burak geldi.Bana bozulmuş gibiydi.Ayakkabılarını sürtmesinden anlaşılıyordu sıkıldığı canını.O sırada farkettim ki Melis de oradaydı.Burak bir anda bunu farketti.Yüzü gülmeye başlamıştı.Melis ile göz göze geldik.''Aaaaa?!''diye feryadı bastı!

Burak ona bakarken eriyordu.Taşş gibi çocuk,o kızın karşısında eriyordu.İnanılacak gibi değildi!Neyse ki Melis yanımıza geldi ve her gördüğümde kusmak istediğim bakışlar nihayet sona erdi.

''Nasılsınız çocuklar?''

''İyiyim Melisciğim sen nasılsın?''(bi de bana yavşak der :))) )

''Bende iyiyim Burak sağol.Ayrıca sana Pazartesi için doğru dürüst teşekkür bile edememiştim.Dolaşmaya ne dersin?''

''Mükemmel bir fikir derim!''

''''''''''''''''''''''Çifte kumrular dolaşmaya çıktı değil mi Umut?'''''''''''''''''''''''''''

Ben o sırada şok geçirdim.Karşımda Öykü duruyordu.Delireceğim,şansım tam da çirkin zamanı bulmasa şaşarım!!

''Oturmaz mıydın Öykü?''(oturdu ve kendine rakı söyledi(!))

Rakı şişesi geldi ve bir bardak rakı bana da uzattı.Aslında içmezdim çok ama o gecenin hatrına içtim.

                                                              *             *            *

Kısa süre sonra 7. bardağı boyladım.Ağzım uyuşmuştu sanki içimde ölü birşeyler vardı.Öykü de benden farklı değildi tabii.Yeter dedim ve hesabı ödeyip,Öykü'yü kucağıma aldım.Sürekli birşeyler sayıklıyordu.

''Umut,sana birşey söylemem lazım''dedi evimin kapısına geldiğimizde.

''Söyle Öykü?''

''Umut,ben seni seviyorum!!!''

O sırada beklenmedik bir şok geçirdim.Sevdiğim kız da beni seviyormuş.Bir an aklıma birşey geldi.Belki de aklı yerinde olmadığı için böyle davranıyordur,belki bu bir yalandan ibaretti.

Eve çıktım ve direk yatak odasına yöneldik.Öykü bana sarılmıştı.Bırakmıyordu.Bunu bende istiyordum.Yatağı açtım ve tertemiz nevresimlerimi sevdiğim kıza emanet ettim.

''Umut,dur,GİTME!''

Elime sımsıkı sarılmıştı.Bırakmak gelmiyordu içimden zaten.O yanımda olsun diye neler yapmazdım ki?Ama yapmama gerek kalmamıştı o benimle gelmişti!

''Yanımda yat!''

İşte bu bana fazla gelirdi.

''Neden  bunu yapayım Öykü?''

''Karanlıktan korkarım!''

Tereddütsüz yanına oturdum.Elimi tutmaya devam ediyordu.O sırada telefonu çaldı Öykü'nün.Arayan Semih'ti.Açmayacaktım,meşgule attım.Bu sefer de mesajlara asıldı.

''Aşkım,nerdesin?''

Bu sefer kriz geçirdim zannettim.Telefonu bu sefer kapattım.Öykü benimle konuşmak istiyordu demekki elimi bırakmıyordu.

''Umut sana birşey açıklamam lazım,ben çok büyük bir hata yaptım.Beni kurtar''dedi ve ağlamaya başladı.Ben ise dalgındım.Kesin Semih hakkında konuşacaktı.Ve beni bir kez daha yıkacaktı.

''Ben yanlış olarak şunu yaptım;Semih ile çıktım.Sevmiyordum ama seni istiyordum.Sırf sana yaklaşmam lazımdı bu yüzden Semihle birlkite oldum.''

''İnanamıyorum Öykü,bana sadece söyleseydin ne olduğunu,duygularını sana her zaman olumlu cevap vermeye hazırdım.Asıl sen şimdi bana yardım et.Sen hala Semih ile çıkıyorsun,az önce seni aradı,mesaj attı ama sen benim yanımdasın.Bu onun gururunu incitir hiç mi düşünmedin?''

''Aşk'ta gurur olmaz Umut,bak Melis'i hem Ufuk,hem de Burak seviyor.Pekii sen hangisinin yanında olacaksın?''

''Bak bu açıdan düşünmedim ama ikisini de kaybetmek istemiyorum ama Melis birinin olacak ve benim de tek taraflı olmam lazım!!''

''Buyur Umut,sende kararsız ve çaresiz kalabiliyorsun.Şimdi empati kur ve beni anlamaya bak.Kalbime in ve benim sana olan duygularıma bak!''

O sırada ne kadar da Öykü'nün haklı olduğunu anladım.Denemeliydim..

----Gerisini ben de hatırlamıyorum----

Burak

Muhteşem eğleniyordum.Taa ki bizi Ufuk Bey'in yakalaması herşeyi bozdu!

Melis ile birlikte bir dondurmacıya gittik.Melis ne kadar dondurma ısmarlamak istese bile ben hesabı ödedim.Dondurmayı yerken lafladık:

''Eee Melis anlat bakalım,birileri var mı?''

''Iıııı söylesem mi bilemedim Burak??''

''Yaa söyle işte baş başayız!''(Benim adımı söylemesi umuduyla ona bakıyordum)

''Evet var!''

''Kim peki?''

''SEMİH!''

Manzaram tamamen bozulmuştu.Umut'un dediği gibi adını bile andığında parlayan gözlerini gördükçe kusmak istiyordum.

''Ooooo,ne zamandan beri?''

''Okula kayıt olduğum günden beri!!''

Aman Yarabbiiiiiiiiim,ben ne kadar da salakmışım da haberim yokmuş.Bizim sınıfın delikanlısı bir taşta 2 kuş vurmuş demeeek!!Öykü ile çıkmasına rağmen yavşaklıktan geri kalmayan bu arrrrkadaşşşşş GENE YAPMIŞ YAPACAĞINI!!

Umut'a söylememiştim bu durumu,sırf dostum üzülmesin diye!

''Ya senin varmı Burak?''

''IIııı söylesem mi bolomodom!''

***kahkahalar,kahkahalar***

''Kimmiş bu şanslı mahluk?''

''Nisa Nur''...