Önümde ıvır zıvır dolu çuvallar var.
Yanında, üzeri siyah kalemle çizili kutular...
Belki birkaç 70lik eşya,
Poşetlere sarılı, duruyor.
Tozunun alınması, silinip parlatılmayı bekliyor.
Yeni ev, yeni ortam, yeni hayaller ya hani,
Benim içim dışım tek bir şeyi fısıldıyor.
"Ya yine olmazsa?"
Belki bir ümit diye gidilen tüm kapılar,
Ruhumdaki boşluğa hediye edilen çelişki.
Hep böyle oldu, böyle süregeldi.
Söyle, bu anlamsızlık biter mi?
Annem bu eve gelin oldu
Çeyizleri bu eve kondu.
İbrahim'im burada koştu, yoruldu, oturdu, konuştu.
Baba buraya kuruldu, buradaki işle
meşgul oldu.
Söyle, bu anılar kafamdan gider mi?
Yüz, yüz on, yüz yirmi...
Ortaya koyulan sayılar bunlar.
Bir adam leş yiyicilik yapmaya yeltendi,
Diğerleri fesatlığı kuşak yaptı beline,
"Tam da istediğim gibi" dedi
"Ağzima layık, tam da istediğim gibi..."
Benim çocukluğum yüz yirmiye gitti.
Söyle şimdi, yeni ev eski yuvamı aklımdan temizler mi?
