Labirentteki kız

12

"Artık biri bana ne olduğunu anlatabilir mi lütfen?!" İkisinde Newt'e bakmıyordu "Nad?! Thomas?!" kız Newt'e baktı "Newt,bekle"
"Hala konuşuyor mu?" çocuk telaşla kafa salladı,bir süre durdu ve sonra tekrar irkildi "Herşey'in değişeceğini söyledi"

Newt hala suratını buruşturmuş ikisine bakıyordu Nadia ona bakınca kendini tutamadı ve güldü "Newt böyle yapınca çok şirin gözüküyorsun"

"Böyle birsey olması imkansız gibi geliyor" dedi hala şaşkın şaşkın olan Thomas
"İlk başta bana da öyle gelmişti ama senin kadar tepki vermemiştim" dedi Nadia ve Teresaya bakarak devam etti "Ne zaman uyanır?"

"Bir kaç gün" dedi Newt,Nadia göz devirdi "Kaç gün?!" Newt'te göz devirdi "Bilmiyorum Nadia siz o kız hakkında ne biliyorsanız bende onu biliyorum anladın mı?" sinirlendi "Yaa onunla ilgilenirken benle aynı şeyi bilmen imkansız bence"

İkiside birbirlerine sinirle bakarken Thomas sadece onları izliyordu "Onunla ilgilenmedim ben tıpçı değilim Nadia!" kız ellerini havaya kaldırdı ve kapıya doğru ilerledi "Kızı kutudan çıkaran da bendim öyleyse" dedi ve kapıyı çarparak odadan çıktı.

Nefes alamıyordu vücudu hızla yukarı kalkıp iniyordu,o anda gördüğü rüya aklına geldi sinir hastası falan mıydı? Yada başka birşey? Şu an bu umrunda falan değildi odasına gitti ve yatağına uzandı.

Bir süre durduktan sonra nefesi düzene girdi ve çiftlik evinden çıktı dışarda biraz dolaştı,ölü kafalara gitti oturdu,yemek yedi tek başına eğlendi.

Hava kararınca tekrar çiftlik evine gitti odasına girmeden önce yan odalardan birinden çıkan Newt'i görünce kendini biraz kötü hissetti. Ona fazla sert davranmıştı, konuşmak istedi ama birşey söyleyemeden Newt oradan ayrıldı.

Odasına girip kapıyı kapattı yatağına girdi ve örtüyü üzerine çekti.

                                     ---

Saatlerdir yatağında dönüp duruyordu kız ama bir türlü uyku tutmamıştı.Sonunda ayağa kalktı dışarı baktı yerde yatan çocukları gördü uyanık biri yoktu.

Sessizce odanın kapısını açıp çiftlik evinden çıktı,labirent kapısının biraz gerisine oturdu ve yıldızları izledi belki uykusu gelirdi. Sağında kalan ölü kafalardaki çalılıkların hışırtısı ile kafasını oraya çevirdi, orda biri vardı hızla ayağa kalktı. Çalılıklardan biri çıktı o an içini bir suçluluk duygusu kapladı. Newt.

Newt kızı görünce ilk şaşırmış olsa da sonra kızgın bir ifade ile ilerledi.Nadia hemen yanina koştu ve çocuğun bileğini tutup onu kendisine çevirdi "Newt..." yutkundu "B-ben,ben özür dilerim" dedi kız,gözünü kapattı ona kötü şeyler söyleyeceğini veya çekip gideceğini düşünüyordu.

Bir süre kayranda sadece uyuyan çocukların çıkardığı nefes sesleri duyuldu,Nadia hala gözü kapalı bekliyordu, en sonunda sıcacık hissetti ve kendisine sarılan çocuğa oda sarıldı.

"Önemli değil, bende sana fazla sert davrandım Nad" kız gülümsedi ona böyle seslenmesi hoşuna gidiyordu.Biraz daha böyle bekledikten sonra ikiside oturdular ve yıldızları izlediler Nadia Newt'e döndü "Küçükken de bana Nad diye sesleniyormuşsun, bu hoşuma gidiyor" Newt gülümsedi.

"Yani eskiden de iyi anlaşıyorduk böyle" kız kafa salladı "Bir anı daha gördüm" dedi Nadia yüzünü buruşturarak,Newt ona baktı "Ne gördün yine? Bende var mıydım?"

Kız'da güldü "Tabii sen olmazsan anı olur mu ya?" dedi alayla Nadia "Tamam Nad hadi şakayı bırak anlat merak ettim" kız kafa salladı "Siz,daha doğrusu Sen,Thomas,Minho ve Teresa,bana bir şaka yapıyorsunuz galiba..." Newt garipseyerek baktı "Teresa?" Nadia o anda ona söylemediğini unutmuştu "Komadaki kız" nadia anıya devam etti "ve bende artık ne yaptıysanız çok sinirleniyoru." Nadia yıldızlara bakarak güldü.

"Bana birşey oluyor nefes alamıyorum titriyorum,ağlıyorum sonra sen Teresa ya ilacımı alması içinde bağırıyorsun ve o koşturarak gidiyor"
"Ne ilacı?" kız kafa salladı "Bilmiyorum,sonra ben gittikçe kötü oluyorum ve Minho..." yutkundu.

"Ava diye biri var sanırım benin teyzem,onu çağırmamızı söylüyor,Thomas tekrar kriz geçirirsem ölebileceğimi söylüyor ve Minho ile teyzemi çağırmak için gidiyorlar, biz seninle kalıyoruz" Newt tekrar yıldızlardan kafasını çekip Nadia'ya baktı, Nadia da ona baktı.

"Sonra ben sana dönüyorum ve sende ağlayarak bana sarılıp beni kaybedemeyeceğini söylüyorsun" Newt bir süre çimenlere baktı.

"Senin bir hastalığın falan mı vardı?" Nadia dudağını ıssırdı "Bilmiyorum sanırım" ikiside bir süre çimenleri izlediler "Peki sonra?"
"Sonra bir süre öyle bekliyoruz ve benim nefes alman düzeliyor,rahatlıyorum titremeyi bırakıyorum, teyzem geliyor ve bana bir hap veriyor ama gerisinde ne olduğunu görmedim"

Newt kafasını salladı "Söylediklerinden sonra bende birşeyler hatırladım sanki ama biraz daha düşünmem gerekiyor" Nadia tamam anlamına kafasını salladı ve tekrar bir süre yıldızları izlediler.

Nadia başını Newt'in kucağına koydu.
"Sen ölü kafalarda ne yapıyordun Newt?" çocuk ona baktı "Buraya ilk geldiğimde kendimi çok yanlız hissediyordum,kaçıyordum saklanıyordum"

Newt ölü kafalara baktı "Bir gün orda çok güzel bir ağaç buldum,hepsinden güzel yemyeşil ama böyle parlak hepsinden daha canlı ve altına oturduğun zaman yıldızlar gözüküyor"

Tekrar kafasını eğip Nadia ya baktı "Bende yanlız kalmak istediğim yada kötü birşey yaşadığım zaman gider orda zamanımı geçirirdim"

"Peki şimdi neden oradaydın? Yani şimdi yanlız kalmak isteyeceğini düşünmüyorum, kötü birşey mi oldu?"

Newt derin bir nefes aldı "Burda olmak zaten yeterince kötü ama asıl sıkıntı o değil"
"Sendin Nadia" kız oturur pozisyona geçit "Ben mi?"

"Yeni geldin biliyorum ama ben sana çok alıştım yani sanki senelerdir görüştüğüm biri gibisin,belki önceden öyle olduğu içindir,hafızamız silinmeden önce ama ilk geldiğinde seni tanıdığımı biliyordum,hissetmiştim ve..." yutkundu.

"Senin gibi iyi anlaştığım birinin benden uzaklaşmasını istemezdim" dedi ve utanarak kıza baktı.

"Ben üzgünüm,sanırım artık kabul etmeliyim bende buraya ilk geldiğimde öyle hissetmiştim.

Birbirlerine gülümsediler ve Nadia tekrar Newt'in kucağına uzandı.

Bundan sonra hiç konuşmadılar sadece gökyüzündeki küçük parlak yıldızları izlediler.Nadia'nın yavaş yavaş uykusu geliyordu, gözleri kapanıyordu. Orda uyuya kaldı...