7.BÖLÜM

447 23 0
                                    

Multimedya mert

Mertin ağzından;
Pencerede beni izleyen aslımıydı. Bu durumda benim ne demem gerekirdi. Benden hoşlandığını söylüyordu. Peki ben şimdii ne diyecektim ne yapmam gerekirdi . Söylediklerinde oldukça samimi duruyordu. Gerçekten 2 aydır beni mi izliyordu üstelik ben hiç fark etmeden. Ağlamıştı bir insan sebepsiz ağlamayaz yalandan olsa dahi ağlamaz. Aşka kapılarını kapamış ben şuan ne yapmalıyım. Tamam etkilenmiştim ama bilmiyorum. İşte penceresine baktığımda beni izleyen aslıyı görmem bir oldu. Gitmiyordum ona bakıyordum oda bakıyordu ne kadar baktığımı bilmiyordum. ne oluyor sana mert böyle. Gitmen gerek. Hızla gelen arabayı tüm benliğimde hissettim. İçimdeki korku kendini belli ederken. Ellerimle sanki arabayı durdurabilecekmiş gibi tuttum. Arabanın çarpışıyla bedenim yere savruluşunda soğuk zemini ilk defa bu kadar hissettim duyduğum son ses aslının çığlığıydı. Karanlığın çağırışına kulak verip gözlerim istemsiz karanlığa teslim olmuş tu bile.

_____________________

Aslının ağzımdan;

Olamaz hayır olamaz mert hayır hayır hayır benim yüzümden herşey benim yüzümden. Ne hışımla aşağıya indim bilmiyorum. Mert e sarıldım kanmı bu sıvı. "Mertttt! Yardım edin yardım edinnn "
Çevreden insanlar kalabalığa toplanmışlardı. Bu haykırışlar benim adamım içinmiydi. Benim adamım için. Seni seviyorum mert beni bırakma lütfen bırakma benim olma ama ne olur beni bırakma.
Ambulans gelmişti sirenler yanıyordu. Çaresizliği ilk defa bu kadar hissetmiştim. Ambulanstaki görevliler mert'i sedyeye yatırmış götürüyolardı elini bir saniye olsun bırakmamıştım. Bırakmayacaktım da bırakamazdım. Yapamazdım bunu.

Hastaneye geldiğimizde ne yapacağımı şaşırdım acil ameliyata aldılar. Bekliyordum, bekliyordum zaman geçmiyordu saniyeler adete saat gibi geliyordu 2 saat oldu hala hiçbir haber alamamıştım mertten 3 saat oldu hala hiçbir haber yoktu. Doktorlar ameliyathaneye koşup duruyorlardı fakat hiçkimse birşey söylemiyordu. Çıldırmak üzereydim artık rastgele geçen bir hemşireyi çevirip"Ne oluyor hemşire hanım mert nasıl, biriniz birşey söyleyin artık"
Hemşire" üzgünüm şuan bir açıklama yapmak için çok erken"
Dedi ve yanımdan uzaklaştı ne demek açıklama yapmak için erken mert o benim mertim ona birşey olmayacak eğer ona birşey olursa kendimi hiç affetmem hiçbirzaman affetmem. Doktar bey telaşla çıkıp
"Mert dumanın yakınları kim "
"Ben , benim doktor bey "
"Hanfendi elimizden gelen herşeyi yaptık fakat mert Duman'ı kaybettik"
Kelimeler beynimde dönüp duruyordu. Mert kaybettik, MERTİ KAYBETTİK,
"Ne, ne diyorsunuz siz doktor bey .birşey yapın o ölmemeli hayır, hayır ölmemeli. "
Avazımın çıktığı kadar bağırıyordum.
Hıçkırıklarımın arasında
"Mert, ne olur ölme, ölme "
Kolumda hissettiğim iğneyle hareketlerim yavaşlarken. Sadece mert'i düşündüm. O ölmemeliydi.

Sebebi Sensin  (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin