MÜZİK KUTUSU

hemoptizi

Teneffüs zili çaldığında Berfin tuvalete gideceğini söylemişti.Ben de onun yokluğunda kitaplarımı toplamaya koyulmuştum ki sözümü kesen çocuk yanıma geldi

"N'aber güzellik? İzmir'in neresindensin bakalım?"
Bu ne terbiyesizlikti böyle? İnsan tanımadığı biriyle nasıl 40 yıllık arkadaşıymış gibi konuşurdu! Bazı insanlar bunu sorun etmese de ben gayet ediyordum.

"Güzellik derken? Daha adını bile bilmiyorum,nereden bu samimiyet?"

Sert çıkışmam onu gülümsetti

"Öncelikle adım Doruk ve merak etme, sana yavşamak gibi bir niyetim yok." Bir sır verir gibi konuştu
"Ben gayim."

Gözlerim faltaşı gibi açıldı, bu çoçuğun gay olması hemcinslerim için kesinlikle büyük bir kayıptı!
O,ciddi yüz ifadesini bozup katılarak gülmeye başladı.Anlamamış bir şekilde yüzüne baktım.

"Merak etme gay değilim ama başım bağlı yaniii seninle işim olmaz.Yüz ifadeni görmen lazımdı,çok komiktin!" Dedi.Bende onunla birlikte gülmeye başladım.

"Cinsel tercihin beni ilgilendirmiyor,zaten bana yavşadığını da söylemedim.Neyse kapatalım bu konuyu.Söyle bakalııım kim bu başını bağlayan kişi?" Dedim ve göz kırptım.Doruğu sevmiştim,ondan kesinlikle iyi bir arkadaş olurdu.Beni taklit ederek "Nereden bu samimiyet?" Dedi.Biz gülerken Berfin tuvaletten geldi

"Ooo bakıyorum da hemen kendinize arkadaş edinmişsiniz Duru hanım"

Ben de "Eeee bizde işler böyle Berfin hanım" Dedim.

2 Hafta Sonra

"Cevdet sen beni deli etmeye mi çalışıyorsun! Ne istiyorsun artık bizden,rahat bırak kızımı! Yeni arkadaşları ve yeni düzeni var,o senin çantan değil! Ne bana ne de ona daha fazla zarar vermene izin vermeyeceğim!"

Kulaklarımı kapatıp yere oturdum ve hıçkırarak ağlamaya başladım.Kesinlikle bu telefon görüşmesini duymak istemiyordum ancak ne kadar çabalasamda annemin yüksek sesini duymamak imkansızdı.

"Tek derdin para değil mi senin? Duru'yu yanına alıp sana baksın diye çalıştıracaksın! Seninki sevgi değil! Ama anlamıyorsun,kızımı sana vermeyeceğim!"

Dedi ve sertçe telefonu kapadı.Yanıma geldi,onun da gözlerinde o saf korkuyu görebiliyordum.

"Kızım ağlama,ne sana ne bana hiçbir şey yapamaz.Mahkeme bizi savunuyor,zaten bir kilometre yakınına yaklaşamaz,yasağı var.Sakın korkma"

Anneme inanmak istedim fakat ikimizde babamı tanıyorduk.O aklına koyduğunu yapardı,gerekirse beni yurtdışına kaçırırdı.Anneme inanmış gibi yaptım.Daha fazla üzülsün istemiyordum.

"Kızım istersen yarın okula gitme he?"

Kendimi kötü hissedip kusmamdan ve kusmamla birlikte hemoptizimin ortaya çıkmasından korkuyordu.Bu ruh haliyle asla evde kalamazdım yoksa kafayı yerdim.Zaten arkadaşlarım mutsuzluğumu unuttururlardı yani umarım...
Hıçkırıklarımın arasında yarın okula gideceğimi söyledim.Annem ne kadar istmesede gitmemem için ısrar etmedi.

Dersimiz kimyaydı ve ben öğretmeni asla dinlemiyordum.Kafamdaki düşünceler resmen beynimi kemiriyordu.Birden öğürme isteği geldi hayır olamaz burda olamaz hayır hayır...Bu istekle beraber kendimi zorla dışarı attım,arkamdan Berfinin geldiğini hissedebiliyordum.Sınıfımıza en yakın tuvalet erkekler tuvaletiydi,koşarak o tuvalete girmek zorunda kaldım.Nolur gireceğim kabinde birileri olmasın nolur nolur...Ve girdiğim kabinde bir çocuk telefonla oynuyordu.Belli ki dersten kaçmıştı.Berfinin "Hemen klozet kapağını aç!" Dediğini hatırlıyorum.Ve ben kanla birlikte kusmaya başladım...Doğduğumdan beri tek annemin bildiği sırrımı artık iki kişi daha biliyordu ve şok olduklarını hareketsizliklerinden hissedebiliyordum.

Birkaç dakika boyunca kustum.Kusmam bittiğinde tanımadığım çocuk beni kollarıyla sarstı

"İyi misin! Aç gözlerini nolur!" Gözlerimi araladım.Berfin konuşmayı bırak hareket edemiyordu bile,çocuğun kolları arasındaki bana ifadesizce bakıyordu.

Çocuk "Ne bekliyorsun,yardım çağırsana!" Diye Berfine bağırdı.Neredeyse ağlayacaktı.

"Ha hayır" öksürdüm "Yardım çağırmayın,bunu kimse bilmemeli.Berfin çantamın ön gözünde sarı kutulu bir ilaç var onu getir.Acele etsen iyi olur"

Çocuk benimle birlikte yere oturdu tam ağzını açacaktı ki
"Bir şey sormasan?Sadece sarılsan bana?" Dedim.Kendimden beklediğim bir şey değildi ama bana sarılan,beni koruduğunu hissettiren birinin olması iyi gelecekti.Çocuk bana saf merhamet ve şaşkınlık duygusuyla baktı,kollarını etrafıma sardı.Babamdan görmediğim sevgiyi başkalarında arıyordum,gerçekten bu kalbimi acıtıyordu.