MÜZİK KUTUSU

gece kulübü

O şekilde ne kadar kaldık bilmiyorum.Çocuğun kolları arasında olmak bana güven versede annemi aramam gerekiyordu.Pozisyonumu bozdum ve bitkin sesimle konuştum

"Bu halde idareye gidersem bana birsürü soru sorarlar o yüzden annemi aramak için telefonunu kullanabilir miyim?"

Çocuk anlayışla kafasını salladı ve telefonu bana verdi.Numarayı tuşladım

"Anne hemoptizi" diyebildim ve annem hemen telefonu kapadı.Bu onun anladım,geliyorum deme şekliydi.Tam Berfinin nerede kaldığını düşünüyordum ki kapıda belirdi ve koşarak yanıma geldi.

İlacı açarken "Özür dilerim,geç kaldım! Kimyacı sana neler olduğuyla ilgili bir sürü soru sordu kurtulmaya çalıştım ama kurtulamadım,daha iyi misin?" Dedi

Kafamı olumlu anlamda sallayabildim ve ilacı içtim.
"Sınıfa gitsek iyi olur, ve sana teşekkür ederim" Dedim yanımdaki çocuğa.Elimden geldiğince gülümsemeye çalıştım.

"Sorun değil, kim olsa aynısını yapardı."
.
.
.
Sınıfa geldiğimiz gibi zil çalmıştı,gerçekten zamanlamamız mükemmeldi.Zilin çalmasıyla birlikte sınıftakiler başıma üşüştü

"Duru iyi misin noldu öyle?"
"Yüzün sapsarı görünüyor,revire gidelim mi?"
"Vah vah güzelim kız ne hale geldi"
Son cümleyi kuran Doruğa gözlerimi devirdim.Kurtarıcım Berfin konuştu

"Sabahtan beri böyle bitkindi.Zaten bu gün doktor randevusu varmış annesi birazdan gelir.Baksanıza havalar nasıl değişik hasta olmamak mucize zaten"

Böyle inandırıcı bir yalan söylediği için Berfini kutlamak istedim.Yani yarı yalan,cümlenin yarısı doğruydu.Sınıftakiler halimin nedenini öğrendikten sonra dağılmaya başladı,bu az da olsa daha iyi hissetmemi sağladı.Birkaç dakika sonra sınıfa ışık hızıyla annem giriş yaptı.Yanıma geldiği gibi söylenmeye başladı.

"Kızım iyi misin? Okula gelmene izin vermemeliydim,hepsi benim hatam işte!"

Anneme sessizce bunları sonra konuşuruz gibilerinden bir cümle kurdum.Yürürken yorulamam için Doruk bir koluma annem bir koluma girdi.Okuldan tam çıkıyorduk ki tuvaletteki çocuğu gördüm.Bana bakıyordu,aynı şekilde ben de ona.Anlamlı bakıyordu fakat ben bakışlarındaki o anlamı çözemedim.O an zil çaldı ve gözlerini kaçırıp okula girdi.
Bir kaç metre daha yürümüş ve arabaya ulaşmıştık.

Doruğa "Bana yardım ettiğin için teşekkürler" Dedim

"Neyyse bu seferlik kuru bir teşekkürü kabul ediyorum.Benim gibi bir arkadaşın olduğu için her gün şükretmelisin" Diyerek karşılık verdi.

Doruğa karşı ciddi olamıyordum,bu sefer gerçekten içtenlikle gülümsedim.O sırada annem arabayı çalıştırmıştı.

"Tabii canım! Şükürlerim arasında bu dağları kıskandıran egonun azalması için dua da etmeliyim" diyebildim.
.
.
.
Bu gün okula gitmemiştim ve akşam saat 7 sularıydı.İnstagramda olan bookstagramım için post seçiyordum ki annem çalan telefonuyla odama girdi

"Tatlım bir arkadaşın arıyor"

"Bir arkadaşım mı? İyi de neden senin telefonundan arıyor ki?"

Annem bilmem dercesine bir hareket yaptı ve telefonu bana uzattı "alo" dediğimde o tanıdık sesle karşılaştım

"Selam! Şey... Seni merak ettim telefon numaranı bilmediğimden seni arayamadım ama anneni benim telefonumdan aramıştın ordan sana ulaştım"

Bu tuvaletteki çocuktu! Beni merak etmesi hoşuma gitmişti ve yanaklarımı kızartmıştı

"İyiyim ya,teşekkür ederim beni merak ettiğin için" Böyle demek garip olur muydu "Yani arayıp sorduğun için"