That man 5: VINS TIBBLE(COMPLETED)

Chapter 2

8 years later..

BUMABA ako sa airplane na tirik na tirik ang araw. Bakit kasi hindi pa siya sumama, ayan tuloy uuwi ako mag isa.

Kamusta na kaya si nanay? Nako gustong gusto ko na sila makita. Sumakay ako sa taxi at sinabing sa Taguig.

Ilang minuto lang ata ang biyahe namin, at pagdating ko nanlaki ang mga mata ni nanay. Nako nako, heto na talaga iyon. Nag sisigaw akong niyakap sila ni tatay, at ang bunso naming lalaki.

"Nay, may mga pasalubong ako riyan. Nako magugustuhan niyo iyon."

"Talaga? Ikaw talagang bata ka. Saan na iyon?"

"Sa maletabuksan niyo nalang, may mga damit at pantalon diyan. At si bunso naman binigyan ko rin ng deremote ma laruan."

Masaya ko silang pinag titigan dahil siguro matagal ko na sila hindi nakikita. "Nay."

"Oh nak?"

"Dumadalaw pa ba si Vins dito?" Kilala niya si Vins, siya kasi iyong bestfriend ko na alam nilang parang kuya ko na.

"Ah hindi na, noong graduation niyo nalang siya nandito pagkatapos non wala na hindi na nagdadalaw."

"Talaga po? May ibibigay sana kasi ako sa kaniya eh. Sayang talaga."

"Hindi ba kayo nakakapag communicate?"

"Meron naman non pero mahirap siyang contakin eh. Nag papalit pa siya ng number tapos pag malalaman ko na ang number niya sa susunod na araw papalit na naman, gusto ko sana sabihin na andito na ako."

"Nako bata ka, e, iyong fiance mo na saan?"

"Uuwi daw siya pag may time, nag tatrabaho kasi siya roon."

Bumuntong hininga ako at umupo. Sabi ko kasi dapat still parin ang communication namin pero siya, hindi manlang ako tinatawagan tapos ni pag text o tawag wala. Nakaka tampo siya, promise.

Zin proposed me when I was twenty years old. Nag yes agad ako kasi mahal na mahal ko siya. I don't even hesitates, dahil siguro sa tagal na namin noon. And now, hindi pa kami kasal. Gusto pa namin mag ipon para sa magiging future ng mga anak namin. 11 years of our relationship masasabi kong walang mag papahiwalay samin dahil sa tibay ng hawak namin sa isat isa. Nag promise kami na walang mangyayari sa amin, hanggat hindi pa kami kasal.

I was turning 28 last week. Nag hand kami ng konting salo salo kasama mga friends namin sa Australia pero hindi parin naman mawawala sa isip ko si Vins. Gusto ko na siya makita at mahawakan.

Ugh! Bakit ba hindi nag papakita ang isang iyon? Kamusta na kaya siya? Inaalagaan din ba niya ang sarili niya? Sana okay lang siya at inaalala niya rin ako. Hindi iyong matagal na kami mag bestpren pero hindi man lang ako pumasok sa isip niya.

"Nay, pupunta muna ako sa condo namim ni Zin. Baka sa syudad ako manirahan tapos dadalaw ako dito."

"Ha? Bakit naman? Kaka uwi mo nga lang tapos lalayo ka pa samin?"

"Hello nay? Nag tatrabaho kaya ako para sa inyo. Pinapasok na ako ni Zin sa kompanya malapit sa condo ko. Wag kang mag aalala. Itong anak niyo ikakasal na tapos matanda na."

"Naku, naku talaga. Sige sige, basta mag ingat ka roon."

"Opo." kumindat pa ako.

...

Pagdating ko sa manila inayos ko iyong mga gamit ko at tinawagan si Zin.

"Hello love." I said. Pagod akong humiga at ngumiti. "Okay ka lang ba riyan? Na mi miss na kita." I said.

"Depressed ako pag di kita nakikita love." He said.

"Dont worry, malapit naman na uwi mo eh."

"I love you, tandaan mo mahal na mahal kita. Ano nga iyong paalala ko sayo?"

"Naalala ko po iyon."

"Saka nga pala nagkita na kayo ni Vins?" Tanong niya.

"Hindi pa nga eh. Dumeretso ako sa probinsya. Gusto ko sana siyang makita para ibigay iyong damit na binili natin pareho?" Tumawa siya sa kabilang linya.

"Oo nga no, matatawa iyan for sure. Say hello to him love. Sige mag tatrabaho pa ako."

Tumango ako. "Sige mag ingat ka, I love you."

Kinabukasan ay pumunta ako sa kompanyang ipinapasok niya sakin. Dahil sa connection niya ay napabilang ako sa pinaka mataas na ranko, I'm secretary, at hindi na biro ang sweldo.

Sa unang try, na puri ako ni Mr. Leonbird dahil magaling daw ako at may karanasan na talaga, sinabi kong isa rin ho akong secretary sa LA kakarating ko nga lang.

Pagkatapos ng isang linggo naging maayos naman ang trabaho ko. Todo puri siya sakin, narinig ko na nawala daw iyong old secretary niya at dinig ko ay baka ma promote pa ako ng mas mataas.

"Sir, may ipapagawa po ba kayo ulit?" May gagawin lang talaga ako sa baba. Nanduon kasi yong inorder kong pagkain dahil nagugutom na ako.

"Wala na secretary Ellie. You can eat your breakfast now." Ngumiti siya.

Ang bait bait naman nito, pero palagi nga lang busy at hindi nakaka attend ng meetings at iba pa. Ako nga lang ang umaasikaso kaya siguro puring puri ako. Sa mga napapansin ko pa nga, ang Vice presidente ang umuupo at umaasikaso sa kompanya. May pinag kakabisihan kasi si Mr. Leonbird na iba.

Pagkatapos kong kunin ang inorder ko sa KFC tapos pizza ay bumalik ako sa taas.

Napatigil ako ng may makita akong lalaking naka leather jacket ng black at brown hair. May hikaw ito sa kaliwang tainga at parang cross iyon na kumikinang.

Parang pamilya.

Pero nag patuloy ako sa pag lalakad. May nakalaan namang kwarto kapag kumakain ang mga employee, at parang dining area talaga ang pagkaka desensyo non.

"May bisita si Mr. Leonbird, pinapatawag ka niya." Nag madali akong uminon at lumabas dahil sa isang empleyado na biglang sumulpot dito upang tawagin ako.

Pumasok ako sa office room niya at nakita ko roon ang lalaki kanina.

"Sir may ipapagawa po ba kayo sakin?"

"Oo sana secretary Ellie-"

Biglang lumingon ang lalaking kausap niya at nanlaki ang mga mata.

"Vins?" Tanong ko.

"G-goan?" Nanlaki ang kaniyang mga mata.

"Vins ikaw nga?" Pumalatak ako.

"Magkakilala kayo?" Mr. Leonbird asked.

"Opo, bestfriend ko po siya." Turo ko kay Vins.

Hindi na ako nakapag pigil ay niyakap siya at tumalon sa sobrang saya.

"I miss you, Vinie!"

Bumaba ako at gulat ang tingin ni Mr. Leonbird.

"Vinie?" He asked again.

"Opo! Vinie po tawag ko sa kaniya." Binalingan ko si Vins. "Di 'ba Vins? Mag ka-klase po kami simula nong elementary at college."

"So this is the girl you want to fuck-" napatgil si Mr. Leonbird ng tapunan ni Vins iyon ng ballpen ang bibig kaya hindi ko maintindihan ang kaniyang sasabihin.

"Vinsssss!" Niyakap ko siya ulit.

Laking gulat ko ng yakapin niya ako ulit at ngayon sobrant higpit.

"Goan!" He whispered.

"I missed you!" Pumikit ako.

"Goan!" Mas humigpit ang pagkaka yakap niya sakin.

I missed him at lalo na pag tinatawag niya ako sa pangalan ko na, Goan.