Verliefd Op Mijn Biologie Leraar. Ft Dave Franco

Bonus Chapter 5

Ik kijk stiekem nog even achterom. Maar hij is echt nergens meer te bekennen. STIK ERIN. Ik word verstoord in me eigen gedachte. 

Ik val echt bijna voor over tot ik word opgevangen door twee sterke armen. "Shit zooi, sorry!" Hoor ik een mannen stem zeggen. Gauw wrijf ik de tranen van mijn wangen. Ik verdwaal in een paar super mysterieuze donkere ogen. Voor echt drie secondes staren we elkaar aan, tot dat ik een wel een hele bekende gezicht zie. "Huh, Lize?" Ik zie een heel verward gezichtje voor me. Van binnen moet ik er best wel hard om lachen. Na die drie secondes die wel eeuwen leken te duren dwong het tot me door. "Serieus Daley, wat doe jij hier joh? Je was toch naar Engeland verhuisd?" Daley, mijn childhood crush. Wat heb ik toch een potje zitten janken toen hij naar Engeland ging. 

Hij begint te grinniken. 

"Tja ,toch een beetje heimwee vrees ik." 

"Ik heb sowieso nooit gesnapt waarom je hier weg bent gegaan..."

"Ik ook eigenlijk ook niet, het is hier zo mooi en gezellig altijd! Maar hey, waarom rende je zo angstig weg? Is er iets ?"

Ik ga hem dus echt niet vertellen wat er zo juist allemaal is gebeurd en vooral niet dat ik zwanger ben! Hm verzin snel een smoes... uhhh.

"Ja ik moest de trein halen, maar goed dat wordt dus een treintje later." Lach ik wat ongemakkelijk. 

"Zeker weten? Mijn auto staat hier een straat vandaan, dus als je hem nog kan halen kan ik je nu wel even snel brengen!" 

Oh shit.

"Ah lief aanbod, maar ik heb geen haast hoor."

"Nou in iedere geval wel leuk je gesproken te hebben. We houden nog wel contact! Later Lize."

"Later Daley."

Nog 5 minuten lopen en dan ben ik thuis. Ik bedenk me nou dat Dave allang thuis zou kunnen zijn in de tijd dat ik met Daley gepraat heb. Hopelijk heeft hij een andere weg belopen en ons niet gezien..  Ik loop het hof op van ons huisje en puzzel de sleutel in het slot. Ik schrik me helemaal kapot als ik iets nats tegen me been aanvoel. "Skipper!" Hij kwispelt enthousiast en zijn zware staart doorboort mijn lichaam zo'n beetje. Ik kroel uitbundig met hem. Ik bedoel er is niets fijner na een klote dag als deze zo'n zacht vachtje tegen je koude wangetjes aan te voelen. "Is er nog iemand blij om mij te zien." Fluister ik zachtjes en ik zie een traan op de deurmat vallen. 

Ik check mijn telefoon op eventuele berichten van Dave, maar hij is echt nergens te bekennen. Ik kijk even op mijn Facebook. Een nieuw vriendschap verzoek. Hm, even kijken. Daley van Straten. Ik accepteer hem gelijk.
Even zien...
- Komt uit Amsterdam
- Werkt bij Teach & Learn
- Relatie met Tim van Vlaardingen
Wacht wat... Tim?!
Snel klik ik op zijn account.
"Kom op stom ding, vandaag nog." fluister ik geïrriteerd.
Als het account is geladen valt het kwartje. Hij valt op mannen.
Oke, die zag ik niet aankomen.

Met wat krakend geluid probeer ik wat te vissen uit de kast. Pfff er is dus helemaal niks in huis. Als er één ding is wat we nu nog gelukkig kan maken dan is dat een goed stuk chocolade. Misschien is de supermarkt nog open. Vragend kijk ik naar mijn horloge, 20:48. Oh wat fijn weer! Hij sluit om 22.00. Met een harde zwaai gooi ik de kast weer dicht.

Heldhaftig poets ik mijn tanden. He klote, m'n tandvlees bloed. Ik spoel mijn mond om en zet de tandenborstel weer in de beker. Ik hoor Skipper aankomen lopen. Je kan altijd precies horen wanneer Skipper gaat lopen door de pootjes die tegen de vloer aan komen. Dat is altijd wel grappig. "Hee Skip." Een klein glimlachje siert mijn gezicht.
En ik aai hem over zijn bolletje.
Het is nog vroeg. Hopelijk is er nog wat op tv. Ik kijk door de televisie gids. Ik zie dat er een film komt op SBS 6. Oh deze film ken ik nog wel. Zwartboek, een film over de tweede wereldoorlog. Ik heb nooit iets met dat historische gedoe, maar gek genoeg is de tweede wereldoorlog iets waar ik graag meer van wil weten. Dan komt er een seks scène. Ik voel me er een beetje ongemakkelijk bij. Ik krap langs me oor. Opeens voel ik wat zachts tegen me aan. Skipper is naast me komen liggen op de bank. Ik laat me arm rusten op Skip. Ik kriebel hem zachtjes door zijn vachtje.

Na een tijdje hoor ik opeens gebonk. Is dat op de tv of hier? Ik zucht hardop. Nooit hoor ik dat verschil.
Langzaam kijk ik achter het gordijn door het raam of het iemand hier is.
Oh god nee, het is Dave.
Van de schrik laat ik de afstandbediening vallen.
Shit. Ik buk voorover en een pijnscheut komt me tegemoet. Als ondersteuning pak ik mijn buik vast. Zachtjes aan zet ik de tv uit. Met een aardig tempo loop ik naar de badkamer. Er wordt weer gebonkt en nu nog veel harder. Ik kijk mezelf aan in de spiegel. Blijf rustig Lize, hij heeft geen sleutel. Hij komt echt niet zomaar binnen.
Ah shit ik vergeet Skipper helemaal. Ik doe de deur van de badkamer zachtjes aan open en ik wil het hoekje omlopen. Opeens wordt er stevig aan me arm getrokken. Ik hoor iemand zijn stem opheffen. Ik kijk omhoog en ik zie 2 oceaan blauwe ogen die ik maar al te goed ken.

"WAAROM DEED JE NIET OPEN, WOU JE ME SERIEUS OP STRAAT ZETTEN DEZE NACHT!?"

15-02-20
Zo dat is weer even geleden. Hopelijk is het wat :)