Хажуугаар нь итгэл дүүрэн, нүүрэндээ үл мэдэг инээмсэглэл тодруулсаар түүний дэргэдүүр зѳрж ѳнгѳрлѳѳ.
Тэр агшинд хүмүүсийн гайхширсан харц бие болоод ѳѳрчлѳгдсѳн царайн дээр минь унаж байв.
Надад сайхан санагддаг энэхүү адийн гэмээр мэдрэмж.. Миний хѳлд тэдгээр хүмүүс сѳгдѳж байгаа нь хичнээн бахдалтай байдаг гээч?
Би яагаад ѳѳрт байгаа зүйлийг илүү сайн болгоогүйн бол.. Яагаад үргэлж л сул дорой, гэнэн тэнэг Лиса байсан юм бол?
Энэ бүх асуултанд ганц л хариулт бий. Тэр бол "Хайр" юм. Хайр бол хамгийн бүтэлгүй нэгний л гол зүйл гэдгийг би ойлгосон. Хайр гүнзгийрэх тусам хүнийг улам хүн биш болгодог.
Одоо харин цагаахан Лиса биш хар бараанаар бүрхэгдсэн Лалисагын ертѳнцѳд тавтай морил.
хэмээн Лиса цус шиг улаан, улаан хивсэн дээр харц дээгүүр, нүүр бардам алхан цааш явж одлоо.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
