Whenever.. (Dutch)

Hoofdstuk 9

Dagen vliegen voorbij. Lange dagen en korte nachten. Ik slaap slecht. De buffer die ik heb opgebouwt gaat goed zijn voor 3 maand huur, boodschappen en gas en licht.

Het is zondag en dat betekent dat ik vrij ben. Ik zou van alles met mijn tijd kunnen doen. Ik zou rond kunnen hangen in de stad, ik zou kunnen lunchen met wat vriendinnen. Ik zou zelfs naar m'n zus of mijn ouders kunnen gaan, maar we weten allemaal, dat ik dat dus niet ga doen.
Ik blijf thuis, ik ruim wat op en maak wat schoon. In mijn joggingsbroek sjock ik langzaam naar mijn rolgordijnen. Wanneer ik ze geheel naar beneden heb gedaan zucht ik, niemand gaat vandaag bij mij op bezoek, ik moet even alleen zijn. Ik steek een paar kaarsjes aan op tafel en pak mijn favoriete boek erbij.

Na een goede 8 hoofdstukken te hebben gelezen in het boek besluit ik de afwas er door te halen. Het warme water stroomt langs mn polsen en het voelt heerlijk. Wanneer ik mijn citrus afwasmiddel in het warme water gooi hoor ik gerammel en gestommel bij mijn achterdeur. Ik denk even na, had ik dan toch een afspraak? Ik schud mijn hoofd, nee ik wilde alleen gelaten worden. Ik maak mijn handen droog en loop naar mijn achterdeur.

"Hallo buurvrouw! Kan ik wat suiker lenen?" Vraagt Louise mijn buurmeisje van 6. Waarschijnlijk is ze weer een cake aan het bakken zoals elke zondag. Elke zondag komt Louise met haar moeder Jonna langs om een stukje cake te brengen. Ik geef haar mijn pot met suiker en wens haar heel veel plezier. Ze bedankt me en rent met de pot terug naar voren om via de voordeur naar binnen te gaan.

Ik loop naar de keuken en zodra ik het volgende kopje vast heb gaat mijn deurbel. Ik kreun. "IK WAS NIET THUIS VANDAAG, KIJK DE ROLGORDIJNEN!" Ik zucht en besef dat degene aan de deur dit niet heeft gehoort en waarschijnlijk het ook niet gaat begrijpen.

Wanneer ik de deur open staat Jayce met een grote glimlach voor mijn deur. "Hey, ik dacht dat je wel wat gezelschap kon gebruiken en ik ben een goed gezelschap dus heb ik mezelf uitgenodigt." Zegt hij en hij heeft gelijk. Ik kan wel wat gezelschap gebruiken vandaag. "Eigenlijk ben ik vandaag niet thuis, kijk mijn rolgordijnen zijn naar beneden en dat betekent dat ik dus weg ben." Besluit ik toch maar te zeggen wijzend naar mijn rolgordijnen. Hij bekijkt mijn rolgordijnen en wend dan zijn blik naar mij. Hij kijkt vragend en verward naar me. "Ik zie het, maar ik zie jou ook.. Dus wat gaan we vandaag eens doen?!" Concludeert hij en stapt door mijn voordeur heen.

Een beetje verbaast kijk ik naar zijn actie. Ik zei toch duidelijk dat ik er niet ben? Ik loop achter hem aan m'n eigen woonkamer in. Hij bekijkt het boek dat ik net heb gelezen. "Ongezien van Karin Slaugter? Heel vrouwelijk dit" Zegt Jayce en hij grijnst. "Nee eigenlijk is het een heel mooi boek, met zo'n mooie waardevolle les. Hoe June graag de waarheid wil weten op haar sterfbed, het is prachtig!" Vertel ik hem en ik meen het. Wanneer je weet dat je dood gaat en toch sterk genoeg bent voor je gaat de waarheid te kennen. Wetend dat je eigenlijk nooit meer hoeft terug te kijken. Het is zo waardevol. "Ja tuurlijk, een vrouwending dus." Herhaalt Jayce zijn vorige uitspraak. Ik rol mijn ogen naar hem. Hij kijkt naar me, eigenlijk staart hij voor een paar seconden in mijn ogen.

Ik voel mn wangen rood worden, deze jongen, deze man, blikken doen me zwichten. Jayce ploft op mijn bank. "Wil je wat drinken?" Vraag ik hem wetend dat hij toch niet weg gaat. Hij knikt en verteld dat hij zin heeft in een glas cola.

Nadat ik hem zijn cola heb gegeven en zelf naast hem ben gaan zitten met een glas ice tea, bedenk ik me dat hij wist dat ik thuis was. Heel even denk ik na, hoe heeft hij kunnen weten dat ik thuis ben? Wanneer ik zelf het antwoord op mijn vraag niet heb, besluit ik het maar aan hem te vragen. "Hoe wist je eigenlijk dat ik wel thuis was?" Hij kijkt me aan en grinnikt. "Dat meisje, met haar pot suiker, dat was jou suikerpot. De vorige keer dat ik hier was heb ik het zin staan op de plank." Verteld hij me. Ik knik. De suikerpot heeft me verraden, niet Louise of ik zelf. Ik druk de tv aan en niet veel later kijken we een film over vampieren...