MICHELLE
October 12 ang ika-70thbirthday ni Tatay at kinumbida ko si Carmen.
We were in bed one night ng mabanggit ko ang tungkol dito.
Pumayag siya agad at nag-offer pa nga kung meron siyang maitutulong.
"You just have to be there. Sapat na yun." Sagot ko habang pinaglalaruan ang butones ng suot na purple cotton pajama tops.
Simula ng patulugin ko siya sa bahay, lagi na siyang nagbabaon ng damit.
Kahit gusto niya kasing umuwi, lagi ko siyang pinipigilan kaya sa loob ng kotse niya, meron siyang dalang duffel bag na may lamang damit at toiletries.
Naglaan na din ako ng closet space para sa kanya para hindi niya laging inuuwi ang mga gamit niya.
Doon ko nalaman na ang pabango niya na gustong-gusto ko ay Acqua Di Gio pala ang pangalan.
Tumagilid si Carmen at humarap sa akin.
"Are you sure you want to do this?" Marahan niyang minasahe ang balikat ko.
Hindi ko mapigilan ang mapapikit dahil para akong nakuryente sa hawak niya.
"I'm sure."
"Akala ko ba you want to take it slow?"
"Oo nga pero gusto kong makilala ka ng pormal ng magulang ko."
"Talaga?" Lalo siyang lumapit at naamoy ko ang minty smell ng mouthwash niya.
"Oo naman."
"What if they're not okay with us?"
Hinaplos ko ng marahan ang pisngi niya at tinitigan siyang maigi.
Mula ng magkita kami ulit, naging masaya ang bawat araw sa buhay ko.
Kahit hindi kami araw-araw magkasama, lagi niya akong tinitext.
Kahit stressful sa trabaho, napapatawa niya ako sa mga funny emoji na pinapadala niya sa akin.
Nahalata na nga ako ng mga kasama ko kasi blooming daw ang itsura ko.
Lagi daw akong nakangiti at saka iba ang glow ng mukha ko.
"Expected ko na merong kokontra." Nagsumiksik ako sa may bandang dibdib niya.
"Pero handa naman akong ipaglaban ka sa kanila."
Hinalikan ako ni Carmen sa noo.
Inangat ko ang ulo ko para halikan siya sa labi.
Nag-usap na kami ni Zac tungkol sa Tita Carmen niya.
Nang una niyang makita na natulog si Carmen sa bahay, nakatingin lang siya dito.
Marahil nagtataka kung bakit hindi ito umuwi.
Gusto sana ni Carmen na umalis ng madaling araw para hindi siya maabutan ni Zac pero hindi ako pumayag.
Nauna siyang lumabas ng kuwarto at bumangon na din ako para maghanda ng almusal.
Kahit gawain ni Yaya Imelda na ipagluto kami ng makakain, gusto ko na ako ang mag-asikaso kay Carmen.
Nasa lamesa kaming dalawa ng lumabas si Zac sa kuwarto.
Buti na lang at hindi niya kami naabutan na nakayakap si Carmen sa akin habang pinagtitimpla ko siya ng kape.
"Good morning, Zac." Bati ni Carmen sa kanya.
"Good morning po, Tita." Magalang na sagot nito.
BINABASA MO ANG
Maybe Next Time
Romance"The hardest part about moving on is not whether it's the right time but whether you are doing the right thing in doing so." Fifteen years after manirahan sa Canada, bumalik si Carmen sa Pilipinas pagkatapos ng trahedyang nangyari sa asawang si Hele...
