DEĞİŞİMİN GÖLGESİNDE

"SONUN BAŞLANGICI"

Bu sabah hic uyanmamak istedim . Bilirsiniz sebepleri çok. Sinem'i dinleyip Enes'e mesaj atmış olmam ömür boyu yatağa hapsolmak için güzel bir sebep bence.

Ama o mesajla birlikte çok şey değişti hayatımda. Oturduğunda bir bütün tavuğu kolayca mideye indirebilen ben su son 2 gündür neredeyse tam bir "inek" oldum. Ot yeme bakımından yanii.

Sinemin zorluyla da olsa üzerimi giyindim. Her şeyin değiştiği gibi formam da değişti. Üzerine okulun sarı hırkası giymekten bıkmış olmakta kesinlikle haklıyım. Yeşil lacostelarımı itinayla ütüledim ve giyindim. Sacıma 5 dk erken uyanarak hafif şekiller verdim. Dalgalı saçın bana yakıştığını da yeni farkediyordum. Evet yanlış duymadınız.

"Anneeeiğğ , 5 dk daha"

Diye yalvarmak varken. Kalktım ve saçımı yaptım. İkinci kıyamet alameti.

Son olarak Artistryden aldığım siyah maskaramı sürdüm. Ve evden çıktım.

Apartmanın önüne çıktığımda tam bir

"Oha!"

Oldum.

"Öküzcüğün ne işi var burda be?"

Kahretsin Gamze yine mi sesli düşündün.

O meşhur gülüşüyle yanıma yaklaştı;

"Günaydın, küçük hanım"

Eline çenesine götürdü ve mahçup bir tavırla;

"Iı. Adresini Sinem'den aldım."

Ay çok şaşırdım. Sinem Sinem değil 118 80 olmuş haberimiz yok. Kısa bir sessizlikten sonra cevap verdim.

"Farkkettim. Günaydın."

"Bu arada.. Saçların çok güzel olmuş."

Bu bana iltifat etti değil mi? Yani kendisi okulun alaycı zengin çocuğu olduğu için. Ama yakışmış dedi. Yani ya-kış-mış. Evet evet kesin beğendi. Teşekkür ederim dercesine gülümsedim ve arabaya doğru yürümeye başladık.

Sokağın sonuna parketmiş arabasını. Araba? Saray yavrusu mübarek. Sadece Audi olduğunu anlayabildim zaten. Ötesi yok. Ben nerden biliyim Audiyi Bmwyı aq.

Arabaya yaklaşınca hızlı adımlarla önden giderek kapıyı açtı. Olum çocuk karizmanın kitabını yazmıs ya.

"Yazar olduğum söylenemez. Ama düşünebilirim."

Pardon? Kendimden nefret ediyorum.

"08:15"

Evet Sinem'in gözleri yaşlı. Hocalar ağlamaklı.Gamzenin okula ilk kez erken gelişini kutluyor herkes. Ee .. Haklılar sanırım.

Okula el ele girmemiz herkesi şaşırtmış olacak ki, trene bakan öküz gibi bakıyolardı bize. Yalnız.. Biz tren değiliz onlar öküz.

Zil çalınca Enes bana döndü, yavaşca elini belime attı. Yanağıma bir öpücük kondurarak kulağıma eğildi ve

"İyi dersler." Diye fısıldadı

Enes gidince bana doğru koşarak gelen isim tabiki Sinem oldu. Abi kadere bak. Yarım saat önce Enes gibisi sana koşar şimdi Selin.. Açaydım kollarımı gitme Enes diyeydim. Öhöhöm neyse.

"Günaydın sefgilim." Dedi yalan dünyadaki adamın taklidini yaparak. Koluna sert bir yumruk attım.

"Enese adresimi nasıl verirsin lan?? Bu iki oldu."

"Fena mı oldu yani? Herkesin nasıl baktığını görmedin mi?

"Fena oldu tabi. Herkesin nasıl baktığını ben sana açıklıyım. Hepsi "yakışıklı çocuğun yanındaki çirkin kız" muhabbeti yapıp Yüzlerini buruştururcasına baktılar."

Biz tam tartışma moduna girmişken yanımıza Beril ve onların 'tiki' grubu geldi. Kahkahaları da yanlarında tabii.

"Selam ufaklık? Yanii lafın gelişi ufaklık. "

Aralarda tekrar gülme krizleri tuttuğundan konuşmakta oldukça zorlanıyordu.

"Ben hayırlı olsun demeye geldim. Yani Enes gibi biri tarafından oynanılmak bile onur verici olsa gerek değil mi? "

Yüzünü bir anda kindar yüz ifadesine büründürdü. Ve cool bir ses tonuyla;

"Hadi kızlar gidelim"

Dedi.

Hayır yani ne bu hava? Hepimiz Allah'ın bir cooluyuz. Tamam vurmayın sustum.

...

"09:10"

Şuan sanki dersten değil de boks şampiyonasından çıkmış gibiyim. Her zamankinden farklı olarak bu sefer o salağın söylediklerini düşündüm. Kelimelerde boğuldum sanki.. Gerçeklerde.

Sinem iyi olmadığımı farkedince zorla dışarı çıkardı beni. Bahçeye geldiğimde Enes'in Beril'le konuştuğunu hata gülüştüğünü gördüm.

Bu sefer hakim olamadım kendime, gözyaşlarıma.. Tekrar koşarak sınıfa çıktım. Sıramın üzerinde bir not hatta bir kaç not parçası buldum. Hepsinde aynı şey yazıyordu. Ya da. Farklı şeyler yazsa bile söylenmek istenen hep aynıydı.

"Çirkin betty kalp Enes."

"Enesi bırak tavuz kuşu!"