The Soundtrack Of My Summer (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 35

Mijn nieuwe verslavingen zijn toch wel Dove voedende skincream Winter Care, "Freeman" zijn facial cucumber peel-off mask & Milka lila pause chocoladerepen met aardbeien-joghurt vulling. <3

Hier is de lang beloofde update! EINDELIJK!

Enjoy hoofdstuk 35!

X Julia

--------------------------------------------------------------

---@Amsterdam Centraal, Woensdagmiddag

-Sammy

Ik kijk een beetje verloren om me heen. Ik weet niet precies waarom ik op centraal station ben. Na de ruzie van mijn ouders heb ik me snel aangekleed, ben ik het huis uit gevlucht, op de eerste de beste bus gestapt en erin blijven zitten tot het laatste station wat dus blijkbaar centraal was. Daarna was ik de straat over gelopen, het station in, en ben ik doelloos rond gaan lopen. Het enige wat ik bij me heb is mijn portemonnee en mijn telefoon.

Nu sta ik naast een tentje dat Julia’s heet. Ik heb Ruben al meerdere keren gebeld maar hij neemt maar niet op. Dat maakte me gefrustreerder dan ik wil zijn.

De manier waarop mijn ouders naar elkaar keken: het was alsof alles uiteen viel. Ja, ik wist dat het slecht ging met hun, maar alle liefde tussen die twee lijkt opeens weg. Als of het nooit heeft bestaan. Zij waren mijn voorbeeld van hoe het moest, hoe je van een ander mens moest houden en hoe je met elkaar moest samenleven. En nu dat uiteenvalt heb ik het gevoel dat mijn hele wereld uiteen valt.

Mijn ouders waren het perfecte koppel. Als zij het niet kunnen laten werken, hoe zal ik dat dan ooit wel kunnen? Bestaat ‘de ware’ überhaupt wel? En zal ik het weten als ik hem tegenkom?

Ik voel mijn onderlip weer trillen en nieuwe tranen rollen over mijn wangen. Verdomme. Ik haat huilen in het openbaar.

De pijn die Reinier moet voelen, voel ik nu pas. Maar bij mij zet het zich niet om in woede, bij mij zet het zich om in een diepgaand verdriet wat teveel is om in mijn eentje aan te kunnen.

Dan voel ik mijn telefoon trillen in mijn zak en gaat mijn hart sneller kloppen. Maar als ik mijn telefoon pak zie ik dat het niet Ruben is die me belt, maar een nieuw whatsapp berichtje dat binnenkomt. Ik open whatsapp en zie dat het van Dioni is. Ik bijt op mijn onderlip en open het gesprek.

Bericht van Dioni:
Sorry… ik was dronken. Ik weet niet waarom ik het deed. Ik heb het ook naar Loïs gestuurd. Het zal niet meer gebeuren.

Ik snik en denk aan de vorige keer dat Dioni me had ontvangen toen ik zo in de war was. Opeens doet mijn hart zoveel pijn, en heb ik het gevoel dat niemand op de wereld me meer zal begrijpen dan deze jongen.

Ik swipe mijn vinger over zijn naam op whatsapp, en mijn telefoon begint hem automatisch te bellen. Ik hou mijn telefoon aan mijn oor. Dioni neemt meteen op.

‘Hey Sammy. Whatsup?’ Zegt hij. Als ik zijn stem hoor sla ik mijn hand voor mijn mond en rolt er een traan over mijn wang.

‘Hallo?’ vraagt Dioni.

‘Hoi.’ Zeg ik met een trillende stem.

‘Hoi.’ Antwoord hij. ‘Gaat het?’

‘N-nee.’ Zeg ik. Dan begin ik te huilen.

‘Waar ben je?’ Vraagt Dioni.

‘C-centraal. Bij Julia’s.’

‘Blijf waar je bent, ik ben er zo.’ Reageert Dioni. ‘Oké?’