The Soundtrack Of My Summer (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 38

 ---@Vondelpark, Zaterdagavond 22:00

-Sammy

Nerveus trippel ik met mijn voeten op de vloer van de bus. Ik zit daar in m’n eentje, achterin, op een stoel, vlak bij de deuren. Bo heeft me een pruik met letterlijk wit haar op gedaan, een korte zwarte short die we allemaal dragen en duidelijk meteen haar favoriet uit de kledingcollectie van Vans was, en een zwart t-shirt, die we ook allemaal dragen, maar dan met andere details.

Ik begin vandaag, en daar ben ik best nerveus over. Mijn stem is niet de beste van de groep. Ook niet slecht ofzo, maar ik kan gewoon niet erg goed zingen. Gelukkig is dit een laag en niet zo moeilijk stuk om te zingen. De deuren van de bus zullen open klappen, ik zal de eerste zin zingen en beginnen. Daarna komt Annabel door het publiek naar voren. Zij heeft donkerpaars haar, wat haar echt fantastisch staat.

Ja, het publiek. Die staan er dus al. Vans had ons groot aangekondigd via Twitter, en mensen die ons de vorige keer hadden gezien zijn gekomen en ook nieuwe mensen die het wel leuk leek. En natuurlijk die mensen die vanavond nietsvermoedend door het Vondelpark lopen.

De bus staat geparkeerd op een open grasveld, en de apparatuur is verstopt, dus het lijkt wel alsof dat witte bestelbusje daar maar een beetje staat. Daarvoor heeft Vans rookmachines een enkel hoog laagje rook laten vloeien. Het heeft wel wat creapys voer zich, zeker nu het donker is.

Mijn telefoon gaat, en ik schrik op. Ik pak hem op, druk op opnemen en hoor de stem van Bo aan de andere kant van de lijn.

‘Klaar?’ Vraagt ze alleen maar. Haar stem klinkt fluisterend.

‘Klaar.’ Reageer ik.

Ik zet mijn telefoon uit, leg hem ergens verstopt achter in de bus en ga weer op mijn stoel zitten. Ik vouw mijn vingers onder de rand van de stoel, zet mijn voeten op de tenen van mijn schoenen onder de stoel neer en druk mijn borst iets vooruit, zodat het haast lijkt alsof ik vastgebonden zit. Het licht in de bus gaat aan, zodat het straks het enige licht is dat te zien is en ik een soort schim wordt. Buiten hoor ik het geroezemoes ophouden nu ze zien dat er licht uit de bus komt.

Als ik mijn linkerbeen uit steek en een flinke trap geef tegen de deuren waardoor ze meteen open knallen begint de muziek meteen te spelen en zing ik met een hypnotiserende blik naar het publiek, wiens blikken allemaal op mij gericht zijn.

‘Baby I’m preying on you tonight, hunt you down eat you alive, just like animals, animals, like animals mals.’

Ik ga door met zingen terwijl ik van de stoel af spring en de deuren van de bus dicht smijt. Het licht valt weg, en een gedimd licht vanuit de boom achter de mensen springt aan. Ik ga wijdbeens staan en wijs naar het publiek.

‘Maybe you think that you can hide, I can smell your scent from miles, just like animals, animals, like animals mals. Baby I’m…’

Dan neemt Annabel het van me over. Ze loopt tussen het publiek door en zingt haar tekst terwijl ze voor haar aan de kant gaan en ik de danspassen uit begin te voeren.

‘So what you trying to do to me? it’s like we can’t stop, we’re enemies… but we get along when I’m inside youuuu, yeah.’ Zingt Annabel. ‘You’re like a drug that’s killing me, I cut you out, entirely, but I get so high when I’m inside youuuu…’

Als ze door alle mensen heen is gelopen begint ze met me mee te dansen. Dan komt Bo langzaam vanachter de bus vandaan, met haar zwarte haren helemaal turkoois en donkerblauw gekleurd. Ze sluipt langs de zijkant van de bus als een stalker.

‘Yeah you can start over, you can run free, you can find other fish in the sea, you can pretend it’s meant to be, but you can’t stay away from me.’ Zingt Bo. Dan komt ook Ciara achter de bus vandaan, vanaf de andere kant, haar haar is donkerblauw ge-dipdye’d en voor de rest donkerbruin.