Εγώ με Εσένα; Πλάκα μου κάνεις!?

~Άντε όρμα!~

Τέλειωσα με την Ναταλία. Δεν στεναχωριέμαι και δεν με νοιάζει ποια για αυτήν. Δεν ξέρω, από πολύ καιρό δεν νιώθω τίποτα για αυτήν, απλώς δεν θέλω να την πληγώσω. Δεν ήθελα δηλαδή γιατί τώρα δεν με νοιάζει. Ας είναι με τον Λουκ! Που του χάρισε την πρώτη της φορά!

Ναταλία's pov

Δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν έχω ιδέα τι να κάνω! Απλώς θα κάνω αυτό που θέλω. 

Τι θέλεις;

Να πάρω τηλέφωνο τον Λουκ

Αυτό κάνε!

Παίρνω το τηλέφωνο μου στα χέρια και πληκτρολογώ τον αριθμό του. Τον παίρνω τηλέφωνο και περιμένω να το σηκώσει. Δεν το σηκώνει και τότε αφήνω μήνυμα.

"Λουκ συγγνώμη! Λυπάμαι που δεν σε πίστεψα. Το μετάνιωσα. Είδα τις κάμερες και είχες δίκιο. Χώρισα αλλά δεν με νοιάζει! Απλώς θέλω να είμαι μαζί σου. Πάρε με!" ήταν το μήνυμα που άφησα στον τηλεφωνητή του Λουκ.

Λουκ's pov

Χτυπάει το τηλέφωνο μου. Είναι η Ναταλία. Δεν το σηκώνω! Δεν θέλω να το σηκώσω. Όχι μετά από αυτό που είπε. Άφησε μήνυμα στον τηλεφωνητή μου. Ακούω το μήνυμα και απλώς δεν μπορούσα να μην χαμογελάσω.

Χώρισε! 

Την παίρνω τηλέφωνο να δω τι είναι όλα αυτά που μου λέει στο μήνυμα.

Στο πρώτο χτύπημα το σηκώνει. 

"Λουκ!" λέει και διακρίνω μια ανησυχία και ανακούφιση στην φωνή της

"Ναταλία" λέω απλά αν και είμαι χαρούμενος τότε αρχίζει να κλαίει

"Λουκ συγγνώμη που δεν σε πίστεψα. Δεν μπορούσα να πιστεύω ότι δεν έγιναν όντως αυτά που είπες" λέει και κλαίει

"Μην κλαις! Μην κλαις! Άκου. Ξέρω πως σου ήρθε λίγο ξαφνικό. Ήθελα να σου το πω στο πάρκο όμως έκανα την μαλακία και έβαλα να δω μια ταινία. Συγγνώμη Ναταλία! Και εγώ θέλω να είμαι μαζί σου. Ναταλία σε αγαπάω!" λέω δεν ακούω καμία απάντηση. Περιμένω μέχρι που ακούω την αγαπημένη μου φωνή με την αγαπημένη μου απάντηση

"Και εγώ! Και χέστηκα για τον Άλεξ! Σε αγαπάω ακόμα!" λέει χαρούμενη.

"Ναταλία σε 5 λεπτά στο πάρκο!" ακούω ησυχία είμαι σίγουρος ότι θα είναι σε φάση 'αλήθεια τώρα?' "Θα έρθω!" της λέω

"οκ"

Λέει και το κλείνει.

Πάω να ετοιμαστώ κατευθείαν. Μπαίνω στο αυτοκίνητο μου και οδηγώ προς το πάρκο που την έστησα.