Εγώ με Εσένα; Πλάκα μου κάνεις!?

~Καληνύχτα αρκουδάκι μου!~

"Ναταλία. Αλήθεια σε αγαπάω! Δεν θέλω να χωρίσουμε ζηλιάρικο μάνγκο μου! " μου λέει κοιτάζοντας με στιγμιαία αφού οδηγούσε
"Ούτε εγώ"  του απαντάω και τον φιλάω στο μάγουλο

Όταν φτάνουμε σπίτι ανοίγω την πόρτα και μπαίνουμε μέσα.

"Τι θα κάνουμε?" ρώτησα μόλις κάθισα στον καναπέ
"Τι θες?" με ρώτησε πίσω
"Σκέφτομαι να παίξουμε το παιχνίδι των ερωτήσεων!" πρωτινά αφού ήθελα να μάθω περισσότερα για αυτόν.
"Οκ φαντάζομαι ότι κάνουμε αυτό που λέει το όνομα;" ρωτάει και γελάω, χωρίς να ξέρω τον λόγο
"άρχισε!"
"που είναι οι γονείς σου?" με ρωτάει χωρίς να το σκεφτεί και ιδιαίτερα πολύ
"Ο μπαμπάς μου στην φυλακή και η μαμά μου στην Χιλή της Αμερικής. Εσένα;" απάντησα απλά
"Η μαμά μου στην Κίνα για ακόμα έναν μήνα και ο μπαμπάς μου έχει πεθάνει!" είπε και αυτός στον ίδιο τόνο με εμένα
"Αλήθεια;" είπα ξαφνιασμένη με την πληροφορία
"ναι και τα δύο. Λοιπόν, έχεις αδέρφια;"
"είχα έναν αδερφό εσύ;" αντέστρεψα και αυτήν την ερώτηση. Δεν γνωρίζουμε τίποτα ο ένας για τον άλλον.
"Είχες;;;; Τι πάει να πει είχες;" ρωτάει ταραγμένος με την απάντηση μου
"έχει πεθάνει" είπα με θλίψη
"Πως, που , πότε, γιατί;;;;;;;" με βομβάρδισε με ερωτήσεις, και περίμενε ειλικρινείς απαντήσεις. Γαμώτο!
"Λοιπόν..." άρχισα να αφηγούμαι "Όταν ήμουν 10 χρονών με έφερε η γιαγιά μου αργά το βράδυ στο σπίτι, από μία φίλη μου, που είχα πάει.Άνοιξα την πόρτα για να μπω μέσα αφού οι γονείς μου κοιμόντουσαν και ξέχασα να την κλειδώσω. Πάω να κοιμηθώ και το ίδιο βράδυ αρκετές ώρες ποιο αργά, ακούω φωνές και ξυπνάω. Καθώς κατεβαίνω στο σαλόνι βλέπω έναν κλεφτή να κρατάει τον αδερφό μου και να έχει το μπιστόλι του στο κεφάλι του. Οι γονείς μου είχαν πάθει σοκ. Καθώς τον πλησιάζουν, εκείνος πατάει την σκανδάλη και πάει να φύγει αφήνοντας τον αδερφό μου πυροβολημένο στο πάτωμα. Ο μπαμπάς μου τον σταματάει και τον πυροβολάει με τον όπλο του, που είχε πέσει κάτω." είπα και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα αρχίζω να κλαίω, ήθελα να φανώ δυνατή, αλλά σε αυτό το θέμα δεν μπορώ

με βάζει στην αγκαλιά του μόλις βλέπει τα πρώτα μου δάκρυα.

"Σσσσ συγγνώμη. Μην κλαις." Μου λέει με την μαλακία, βελούδινη φωνή του. Ηρεμώ καθώς μυρίζω το άρωμα του. Αφού ηρεμήσω μου λέει να ρωτήσω "Ρώτα"
"Εμ..εσύ έχεις αδέρφια;" είπα καθώς δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο
"Ναι ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Είναι δίδυμα. 3 χρόνια μικρότερα μου." μου απάντησε και τον είδα να χασμουριέται νυσταγμένα "Λέω να πάμε να κοιμηθούμε. Τι λες;"
"Πάμε!" Λέω και ανεβαίνουμε στο δωμάτιο μου. Καθόμαστε στο κρεβάτι μου και σκεπαζόμαστε με το σεντόνι. Έχω πλάτη σε εκείνον με αποτέλεσμα να με τραβήξει από την μέση και να κολλήσει την πλάτη μου στο στέρνο του παίρνοντας με αγκαλιά
"Καληνύχτα αρκουδάκι μου" είπε και με φίλησε απαλά στα μαλλιά
"Αρκουδάκι;" απόρησα καθώς σήκωσα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω στα καταγάλανα μάτια του
"Μωρό μου αφού κάνεις συλλογή με αρκουδάκια" μου λέει και γελάει. Εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι όταν μου το είπε αυτό ο Λουκ...
"Αγάπη μου είσαι καλά;" ρωτάει ανήσυχος μετά από μερικά λεπτά που με είδε χαμένη στις σκέψεις μου
"Ναι! Καληνύχτα." λέω και κλίνω τα μάτια μου. Και με παίρνει ο ποίο γλυκός ύπνος