~Γεια σου μπαμπά!~

144 12 1
                                    

"Δεν ξέρω!" φωνάζω και πίνω μονορούφι την βότκα μου. Ζητάω και άλλες και μια τεκίλα.

Όταν έγινα λιώμα δεν ήθελα να φύγω. Με πήρε τότε ο Άλεξ σηκωτή, από ότι μου είπανε και με πήγε σπίτι μου

Λουκ's pov

Της είπα ψέματα! Δεν υπήρξε ποτέ ημερολόγιο, ή τουλάχιστον δεν έφτασε στα χέρια μου. Απλώς με αυτό το ψέμα, αν το πιστέψει, θα είναι 'αναγκασμένη' να μιλάει με τον 'αδερφό' της. Οπότε θα την έχω κοντά μου. Την αγαπάω ρε γαμώτο και θέλω να της πω την αλήθεια αλλά τα έχει με τον Άλεξ οπότε και να της πω πως νιώθω, θα φάω πόρτα. 

Μετά από αυτό που της είπα πήγε στον Άλεξ και άρχισε να πίνει, έπινε πολύ! Εκεί που πάω να την μαζέψω ο Άλεξ μου κολλάει μάγκες ότι δεν έχω καμία δουλεία μαζί της και αδέρφια να είμαστε. Ααα δεν θα τα πάω καλά με αυτόν τον φλώρο!

Μου ήρθε να του σπάσω την μούρη! Ήθελα να πάω να τον ρίξω σε κάνα χαντάκι, να μην τον ξαναδώ μπροστά μου! Ή έστω να τον δω νεκρό! Να μην αναπνέει σε αυτόν τον κόσμο. Να μην υπάρχει!

ρε μαλάκα τι θα κάνεις αν ρωτήσει; μου λέει η εσωτερική φωνή μου

Σιγά μην θυμούνται η γονείς της τι κάνανε 17 χρόνια πίσω σε μια τυχαία μέρα που θα της πω

Ρε μαλάκα επιτέλους και ένα καλό σχέδιο. Δε ξέρω από τη μέρα που γεννήθηκες και όλο μαλακίες κατεβάζει ο ανύπαρκτος εγκέφαλος σου. Τώρα με εξ έπληξες. Είδες τι κάνει η παρέα μαζί μου?


Φίλε μου εσύ άνετα θα μπορούσες να γράψεις στο wattpad μια επιστημονική φαντασία!

Σκάσε!

μπάμ (γελάω μόνος μου)

Δεν ήταν καν αστείο! Ρε Λουκ αυτό που λες και καλά ένα αστείο και γελάς μόνος σου να το κοιτάξεις

Λοιπόν για να μην κολλήσω μπροστά τις η ημερομηνία που θα της πω θα είναι 14/3 και ώρα από 10 έως ξημερώματα

Ξημερώματα δίνεις δικαιώματα. Μια δεν μου μιλάς μια μου λες πως μ' αγαπάς. Ξημερώματα γυρίζω και δεν μ' αναγνωρίζω. Ξημερώματα...(τον διακόπτω)

...Μου κλέψανε τα πρόβατα! (ειρωνεύομαι) Σκάσε επιτέλους! (φωνάζω)

-12:00πμ

Ναταλία's pov

Ξυπνάω με μια τεράστια ζαλάδα. Πονάει πάρα πολύ το κεφάλι μου. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να δω την ώρα από το κρεμασμένο ρολόι στον τοίχο. Είναι 12. Τότε ακούω βήματα έξω από την πόρτα μου και την φωνή του αγαπημένου μου και της Μαργαρίτας

Εγώ με Εσένα; Πλάκα μου κάνεις!? Donde viven las historias. Descúbrelo ahora