hold me tight | p.jm

chapter 7

Sohyun

Wpisałam odpowiedni kod do drzwi, które po chwili się otworzyły, po czym weszłam do środka. Mała kawalerka taty, którą wynajmuje nie jest wypasionym apartamentem, ale jemu samemu w zupełności wystarcza.

-Tato?- zaczęłam rozglądać się po pustym salonie.

-W kuchni!- usłyszałam jego głos z wcześniej wspomnianego pomieszczenia, gdzie od razu się udałam. W progu zobaczyłam tatę, który właśnie zalewał ramen w proszku.

-Zostaw to, mam coś lepszego.- postanowiłam na stole reklamówkę z gotowym obiadem. Tata podszedł do mnie i uściskał całując w czoło.

-Nie musiałaś.- powiedział rozpakowując jedzenie.

-Ale chciałam. Poza tym jak widzę, żyjesz na samych zupkach w proszku, więc w końcu zjesz porządny obiad.

-Pięknie pachnie.

-Wiem, w końcu sama robiłam.-wzruszyłam ramionami.

-Co? - zaśmiał się, ale widząc moją poważną minę przestał - Czy ty próbujesz mi powiedzieć, że sama coś ugotowałaś?

-No dobra, kupiłam.- westchnęłam, co znowu skomentował śmiechem.

Zanieśliśmy wszystko do salonu zabierając po drodze dwie puszki coli i rozsiedliśmy się przed telewizorem. Jedząc, coś szczególnie przykuło moją uwagę. Przestałam jeść i spojrzałam na tatę.

-Znowu pijesz?- spytałam wskazując mu na pustą puszkę po piwie, która stała obok kanapy.

-To z wczoraj, wypiłem tylko jedno.

-Przysięgam.- dodał widząc mój wnikliwy wzrok.

-Tato ja się martwię. Nie jestem głupia, ani ślepa, widzę co się z tobą dzieje.

-Skarbie naprawdę nie masz o co, wszystko jest w porządku. A co u Taehyunga? Nie odzywał się do mnie ostatnio.- zmienił szybko temat, jak zwykle.

-Ten idiota zdał w końcu testy i przyjęli go.- rzuciłam bez emocji.

-Poważnie?! Dlaczego ja o niczym nie wiem? Nic mi nie powiedział...To wspaniale, w końcu marzył o tym od dawna.

-Tsa...

-Nie cieszysz się?

-Że mam brata policjanta? Coś ty, skaczę z radości. To najlepsze co mogło mnie w życiu spotkać.- zaśmialiśmy się.

Tata nie poruszył tematu moich "wybryków" co oznaczało, że mama o niczym mu nie powiedziała, a to oznaczało z kolei, że mój plan się chyba nie powiódł. Jeszcze jakby tego było mało, zapewne dojdzie do sprawy w sądzie, czego na pewno dopilnuje sam Park pieprzony Jimin.

-A co u ciebie, jak w pracy?

-Po staremu, dużo zleceń, ale daję radę.- pokiwałam głową i odłożyłam pusty talerz na stoliczek.

-Sohyun?- poczułam jak głaszcze moje ramię - coś się dzieje? Chcesz o czymś porozmawiać?

-Nie...a właściwie tak.- westchnęłam i spojrzałam na niego - Co teraz będzie, z tobą i mamą? - spuścił wzrok wzdychając. Odezwał się dopiero po dłuższej chwili.

-Nie wiem, naprawdę, ale bez względu na wszystko pamiętaj, że oboje mocno cię kochamy.

Nie takiej odpowiedzi oczekiwałam, tato.

-Idziesz gdzieś, że tak się wystroiłaś? W takim stroju nie powinienem cię stąd wypuszczać.- przewróciłam oczami. Fakt, że sukienka którą założyłam na dzisiejszy wieczór i ostry makijaż wyglądał na mnie dość obco, w porównaniu do tego, że zwykle chodzę w za dużych bluzach, ale bez przesady.