“ မဂၤလာပါဗ်ာ့…”
“ ဟုတ္ကဲ့…မဂၤလာပါ…”
“ ဒီကညီေလး…နာမည္က…”
“ ပင္လယ္ထက္စံပါခင္ဗ်ာ့…”
“ ဘယ္လို…”
“ ပင္လယ္ထက္စံ…ဟုတ္လား…”
“ ဟုတ္ပါတယ္…”
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲဗ်ာ့…”
“ ကိုယ္တို႔လိုင္းေပၚမွာဆံုဖူးၾကတယ္မလား…”
“ ညီအေကာင့္က…ပင္လယ္ျပာေလ…”
“ ဟုတ္တယ္မလား…”
“ ဟုတ္ပါတယ္…”
“ ဝမ္းသာလိုက္တာညီရာ…”
“ အခုလိုအျပင္မွာ…ဆံုခြင့္ရလို႔…ကိုယ္တစ္ကယ္
ေပ်ာ္တယ္ကြာ…”
“ သားလည္းေပ်ာ္ပါတယ္…ကိုကိုသ်ွံ…”
လွပတဲ့ပင္လယ္ျပင္ၾကီးကို မ်က္ႏွာမူျပီး စကားေျပာ
ေနၾကသူေတြထဲကမွ
ဘုန္းျမတ္မီးသ်ွံႏွင့္ပင္လယ္ထက္စံဆိုတဲ့ ေကာင္ေလး
ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့…
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ
သူတို႔မ်က္ႏွာအထက္မွာအျပံဳးပန္းေတြေဝဆာလို႔
ေနေလသည္။
“ ကိုကိုသ်ွံ…ဒါကသားအစ္မေလ…”
ပင္လယ္ထက္စံဆိုတဲ့ေကာင္ေလး၏ မိတ္ဆက္ေပး
မႈေၾကာင့္
“ ဟုတ္ကဲ့…ေတြ႔ရတာဝမ္းသာပါတယ္…”
“ ဘုန္းျမတ္မီးသ်ွံပါ…”
သူ႔ကိုယ္သူျပန္ကာမိတ္ဆက္လိုက္တဲ့ ဘုန္းျမတ္မီးသ်ွံ
“ ဟုတ္ကဲ့…လဝန္းမ်က္ခ်ယ္ပါရွင့္…”
“ ဟုတ္ကဲ့ပါ…”
သူမနာမည္ကို မိတ္ဆက္စကားဆိုလာေသာ
လဝန္းမ်က္ခ်ယ္ကို ဘုန္းျမတ္လည္း
ျပံဳးျပလိုက္ျပီးေတာ့မွ…
ဒီစံအိမ္တည္ရိွရာေနရာက သာမန္လူဝင္လို႔မရတာ
ကို သူ႔အေနနဲ႔ ငယ္စဥ္ကတည္းကသိထားတာမို႔…
“ ညီတို႔က…ဒီေနရာကိုဘယ္လိုသိျပီးေရာက္လာ
တာလဲ…”
“ အဲဒါကလား…ခရီးသြားလက္မွတ္ရလို႔လာတာ…”
“ GDကုမၸဏီရဲ႕ခရီးသြားခြင့္လက္မွတ္ေလ…”
ဘုန္းျမတ္မီးသ်ွံတစ္ေယာက္ ညီ့စကားကိုၾကားၾကား
ျခင္း အလြန္အံ့ၾသသင့္ကာ…
သူ႔အနားမွာရပ္ေနတဲ့ ဂြန္း၊ဒါဒါႏွင့္ရာရာတို႔ကို
ၾကည့္မိေတာ့…
သူတို႔သံုးေယာက္စလံုး အထူးအဆန္းျဖစ္ဟန္မေပၚ
တာေၾကာင့္…
