MEFTUN

4.Bölüm

Hiçbir şey hissetmeden boşlukta yürüyordum. Neden yürüdüğümü,nereye gittiğimi bilmeden sadece gidiyordum.Uzakta bir ses bana sesleniyordu.

-Papatya gel yavrum burdayım

Gelen sese dikkat kesildim ama hiçbir şey görmüyordum ne yapacaktım?

Önümdeki yol boyunca dümdüz gittim. Her yerde dumanlar vardı korkmaya başlamıştım.

Karşımda bir adam belirdi elini uzattı ve gözlerime uzun uzun baktı.

-Ben sana sahip çıkamadım papatya'm ama merak etme öyle biri gelecek ki karşına beni aramayacaksın yavrum.

-Sen benim babam mısın?

Gözlerimden yaşlar akıyordu hangi ara ağlamıştım farkında bile değilim.

Uzun,kumral saçlarıma dokundu önce yavaş yavaş okşadı ve gitti.

-Yavrum,uyan kabus görüyorsun!

Biri beni uyandırmaya çalışıyordu,gerçekti.

-GİTME

Uyandığımda karşımda annem vardı.

- Çok şükür, ne oldu yavrum ne gördün?

Ne gördüğümü ben bile anlamamıştım ona nasıl anlatacaktım?

-Önemli değil annem. Geçti gitti merak etme iyiyim.

Annem her zamanki gibi alnıma öpücük kondurdu.

-Birşey olursa ben burdayım. Her zaman.

Yanaklarıma yerleştirdiği ellerini öptüm.

-Tamam sultanım.

Annem gidince saate baktım 10 du. Nasıl bu kadar uyumuştum. Tek güzel yanı bugün cumartesi olmasıydı. Bugün neler yapabilirim diye düşündüm.

Naz'a mesaj atmaya karar verdim. Belki bir kahve içerdik hem ona dün geceki olayları anlatmak istiyordum.

-Naz, güneş kafede buluşalım mı?

Kabul edeceğine emindim o yüzden kalkıp en güzel kıyafetlerimi giydim.Beyaz bir gömlek ve mor bir etek.Ve beklediğim cevap geldi.

-Tabiki...