MEFTUN

12.Bölüm

Ben artık eve gitmeliyim. Belki sonra yine karşılaşırız.

-Pekala güzellik seni zorlamayacağım ama bir dahaki sefer görüşmek için sabırsızlanıyorum haberin olsun dedi göz kırparak.

Arkama bakmadan caddeye doğru yürüdüm. Gelen taksiye çabucak bindim. Oturduktan sonra derin bir nefes verdim. Başkası gibi davranmak çok zordu. Neyse ki iyi dayanmıştım.

Sonunda eve kendimi atmış odama çekilmiştim. Bugün olanlarla ilgili hiçbir fikrim yoktu. Çok şey olmuştu. Beynim o kadar yorgundu ki yatağıma uzandığım gibi uykuya daldım.

💦💦💦

Kulağımın dibinde çalan alarmla uyandım. Dün o kadar yorulmuştum ki nasıl uyudum hiç bilmiyorum. Telefonuma baktığımda nazdan bir sürü mesaj ve arama vardı,muhtemelen gece meraktan delirmişti. Bir an önce okula gitmeliydim. Hemen hazırlanıp okulun yolunu tuttum. Kapıdan girer girmez biri kolumdan tutup çekiştirmeye başladı. Yüzüne baktığımda şok oldum. Bu mertti. Ne işi vardı burda? Beni mi takip ediyordu? Yok artık bu kadar da olamazdı yoksa olabilir miydi?

-Naber güzellik?

-Kolumu tutmak âdet oldu sende herhalde? Hem senin ne işin var burda?

Yüzündeki gamzesiyle tehlike bir şekilde bana baktı. Sanki yüz tane yüzü vardı ve her an farklı birini gösteriyordu. Yine o korkusuz ve sert bakışıyla baktı:

-Seni takip ettim desem çok mu film gibi olur?

-Oldu bile dedim onun duyamayacağı şekilde.

-Neyse,konuya gelirsek! Benimle bu akşam yemeğe çıkar mısın?

Ne diyordu bu böyle? Ne yapacaktım şimdi ben? Naz'a sormadan hareket edemezdim belki yanlış birşey yapardım.

-Biraz düşünebilir miyim? dedim hem çekingen hem de vakur bir edayla.

-Olur tabi,cevabını bekliyorum güzellik.

Saçlarımı tutup iki tutamını okşadı.
Seven bir adam gibi baktı:

-Eğer kabul edersen,bu gece benim en güzel gecem olacak dedi. Göz kırptı ve gitti.

Olanların arkasından bakakaldım. Hani bir söz vardır ya"hayatım film olsaydı ya uyurdum ya da yarısında çıkardım"diye. Şu an çıkmak için herşeyi yapardım.

                           🍃🍃🍃

Bu durumu hemen naz'a anlatmalıyım. Sınıfın yolunu tutarken derin düşüncelere dalmıştım. Farketmeden birine çarptım. Kafam öyle çok acımıştı ki çarptığım kişiye bakmadan yoluma devam ettim. Şu an çok daha önemli bir problemim vardı.

Naz,sınıfın içinde deli divane bir şekilde dolaşıyordu. Beni görür görmez yanıma geldi:

-Nerdesin kızım sen, akşam o kadar aradım, mesaj attım. Neler oldu anlat hadi!

Sırama oturdum ve konuşmaya başladım. Naz,beni pür dikkat dinliyordu.

-Aslında fena sayılmaz. Benden etkilendi. Dışarı çıktığımda peşimden geldi yani bu da bir gelişme dimi?

-Tabiki öyle, o kimsenin arkasından kolay kolay gitmez.

-Bir de şey var!

-Ne dedi tek kaşını kaldırarak.

-Beni takip etmiş,okula geldi. Beni akşam yemeğine davet etti.

-Gerçekten mi? Yok artık ya! Bu kadar da olamaz ya!

-Bak,istersen bu konuyu kapatalım?

-Olmaz papatya! Ben ne yaşadıysam o da onu yaşayacak!Nokta! Akşamki yemeğe gidiyorsun hemde en güzel halinle. Dersten sonra alışveriş merkezine gideceğiz. Bugün dört dörtlük olacaksın.

-Tamam,öyle yaparız.

   
                            💦💦💦

Dersler bitmek bilmemişti. Son ders kabus gibi geçmişti. Ama asıl kabus bu akşamki yemekti. Inşallah bu akşam şansım yaver giderdi.

Naz,çıkışta beni kolumdan tutmuş götürüyordu. Tabi yüzümdeki ifadeden isteksiz olduğum çok belliydi. Itiraz etmedim çünkü yaralıydı,kalbi acıyordu. Belki de ne yaptığını bilmiyordu. Umarım bu işin sonu iyi biterdi.