Ruhunu çıkmaza sokan adamın benliği karanlığa gömüldü. Kana bulanan elleri narin tenimde gezinirken merhamet tüm acizliği ile can verdi. Masum benliğimi, kızıl kan renginin büyük kini geride bırakmadan silinmeyen izleri açığa çıkardı.
''Olmayan ru...
-Gölgendenkaçamazsın Dilan! Benden kaçmaya çalıştığın için bunun bedelini en ağır şekilde ödeyeceksin!Bunu yaptığına pişman olacaksın küçüğüm.
Görüntüler bulanıklaşmaya başladığın da duyduğum son cümleler azrailime aitti...
Ayaz Karaduman!
O yer altının korkulu rüyası ve aynı zaman da benim sonum olacak kişiydi...
***
Bazı kadınların, hikayesi yorgundur! Saçları hüzün kokar, gözleri vefa, yılları cefa...
Günlere tutunmaya çalışırken ,umudumu kaybettiğimi hissediyorum her nefes alışımda. Ölme arzusu benliğimi kasıp kavuruyor, onun bana vaat ettiği sona hazırlanıyordu aciz bedenim...
Günden güne acılarım katlanıyor ve küle dönmüş ateşler yeniden alev almaya hazırlanıyordu.
-Kafesine tekrar hoş geldin
Nefret ettiğim sesi karanlık odada yankı yaptı. Kurtulamıyordum bir türlü ondan. Nereye gidersem gideyim sağım da solum da hatta zihnimin her köşesinde o vardı... Her saniye bir diğer günün acısına hazırlanarak bekliyordum azrailimi... Onun intikam hırsı ile yanıp tutuşan kollarının arasın da yer edinmişti küçük bedenim...
Her nefes alışım da bir ölüm gizliydi. Kaç kere ölümün kurtuluş olduğunu geçirmiştim içimden? Kaçıncı isyanımdı bu?
Yeter artık üstüme gelme hayat, daha ne istiyorsun benden? Ne kurulacak bir hayal bıraktın bende, nede kurulacak bir hayat!
Onun gözleri ve elleri bir kez daha tenimi işgal etmeden kendi nefesim de boğulacak kadar sıkmıştım bedenimi...
-İzin ver artık rahat nefes alayım... Dayanamıyorum!
Her seferinde insafsızca kopartılan özgürlüğüme göz yaşlarım eşlik ediyordu. Duvarın bir köşesine sinmiş ve ince kollarımı etrafıma sarıp iç çeke çeke ağlamaya başladım. Bu hayattan kopmak istercesine kapattım gözlerimi...
Burnuma dolan nane ve sigara karışımı bu eşsiz koku Ayaz Karaduman 'dan başkasına ait olamazdı. Anladım! Kurtuluşum yoktu bu adamdan. Tıpkı ailem gibi benim de sonum olacaktı...
-Dilan! Benden kurtulamazsın küçüğüm. Kabullen artık
Korkak bedenim iç içe girmişken sanki mümkünmüş gibi daha da küçülmeye çalıştım olduğum yerde. O ise yanıma yavaş adımlar ile yaklaşırken, kokusu etrafım da yoğunlaşmakla meşguldü...
-Lütfen git yaklaşma bana.
Yanıma doğru eğildiğini hissettim. Sıkıca bedenime sarmış olduğum kollarıma elleri deydiği anda panikledim. Baskı uygulayarak sarsıyor ve korkudan zangır zangır titreyen bedenimi kendine getirmeye çalışıyordu sert adam!
-Dokunma bana!
Beni aldırmadan sertçe kollarımdan tuttuğu gibi olduğum yerden kaldırıp , küçük ve bir o kadar da aciz bedenimi duvara savurdu. Sertçe çarpmanın verdiği acı ile dudaklarımın arasından bir inleme firar etti, daha sonra ardı arkası kesilmeyen göz yaşlarım pürüzsüz tenimden süzülmeye başlamıştı bile...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
