Ruhunu çıkmaza sokan adamın benliği karanlığa gömüldü. Kana bulanan elleri narin tenimde gezinirken merhamet tüm acizliği ile can verdi. Masum benliğimi, kızıl kan renginin büyük kini geride bırakmadan silinmeyen izleri açığa çıkardı.
''Olmayan ru...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Ölümün Sessiz Çığlığı''
Ne kadar çok kurtulmaya çalışsam da pençelerini üzerimden çekmeyen iblise doğru minik ama kararlı adımlarla yaklaşmaya başladım. Karşısına geçtiğim de kızaran gözlerimi onun okyanus derinliğin de olan bakışlarına bir kez daha çevirdim.Kalbim, dört nala kıvranırken bedenimin de ondan eksik kalan bir yanı yoktu. Ne ile karşı karşıya geleceğimi bilmiyor, ama karşımda ki adamın varlığına sığınmaktan başka bir çaremin olmadığını da çok iyi biliyordum.
''Sessizim bu aralar... Ne kadar kanadımı kırsan da ağzımı açmaya gözüm kesmiyor. Belki de en doğrusu bu. Bedenim de ki ve ruhumda ki yaralara alıştım ben. Hiç biri öldürmedi! Bir gün özgürlüğüme vurduğun zincirleri çözsen bile, tüm bu yaşanmışlıkları geride bırakıp kaçmaya ne mecalim ne de gücüm var''
Ve ekledim...
''Sadece bir adet sessizliğe ve senin varlığına sığınmak istiyor, karşında ki bu aciz kadın.''
