"Bir çoçuk için annesi her daim cennettir. Seni sevmek benim cehennemim olsa da ben seni hiç suçlamadım. İyi ki senin kızınım. Dünyaya bir daha gelsem yine senden doğarım. Yine sana doğarım anne."
Henüz sana kavuşamadım. Biliyorum çok yalniz hissediyorsun kendini. Savruluyorsun oradan oraya.
Ya tımarhane ya da mezar diyorlar sonuna.
Nasıl da acımasız olabiliyorlar bazen en yakınım dediklerin. Dayanılmaz onca derdinin arasında bir de sana yardım etmek için kılını kıpırdatmayan sevdiklerin. Biliyorum anne yaraların çok derin. Ama hayat böyledir anne çok nadirdir düşenin dostunun olduğu. Hâlbukisi seni adım adım onlar iter düşürür çoğu zaman. Sonra kenara çekilirler çünkü mutlaka o kör kara vicdanlarını rahatlamaya yarayacak sığınacakları bir sürü bahaneleri vardır. Suçlayacakları kendinden başka birileri.
Ayna sadece bedenlerini görmekten ibarettir çoğuna. Dönüpte bakamazlar ruhlarının derinlerinde ki hapishaneye. Bakamazlar işte. Bakmazlar gömdükleri insanlığa, vicdana. Acıyan gözlerle bakmak, sana seni anlattırıp ahlayıp vahlayarak ağlamanı sağlamak, hikayenin sonunda üzülme bunlarda geçer demek onlar için gayet yeterli adımlardır.
~~~
Annemi sevmek için gönderildiğime inandım ben hep.
Bilirsiniz hepimiz yaşamda bir amaç uğruna yer edinmeye çalışırız kendimize. Kimimiz iyi bir mesleğe sahip olmak için çabalar, kimimiz aşk uğruna, kimi karnını doyurmaya, kimi var olanı nasıl harcayacağına... Ben sadece seni iyileştirmeyi kendime amaç edindim anne. Umudum bir gün hep bana dokunacağına, hazırladığım sofrada yiyeceğimiz tatlı bir yemeğe, çıkılabilecek kır gezilerine, seninle olan herşeye. Bu hayatta özlemim var dediğim ne varsa hepsi sana.
~~~
Delirttiler seni.
Gözlerine baka baka, canini yaka yaka delirttiler.
Yediğin onca sopa, kaybettiğin yavruların, kapatıldığın zindan.
Öldü sanılıp sürüklenmelerin.
Aslında ölüden farksız geçirdiğin onca yılın. Ama hesaplayamadıkları diğer yarın var anne. Umutla bakacağın diğer yarın. Senin yarımın. Senin devamın.
Ben varım.
Öyle bir doğacağım ki günlerine. İçindeyim. Bedenindeyim anne. Hissetmez olurmuyum hissettim. Seni ne çok üzdüklerini hissettim. Beni ne kadar çok istediğini biliyorum. Korktuğunuda. Geldiğimde karanlığında boğulacak gibi olduğumuda hissediyorum. Ama herşeye varım senin icin. Dedim ya ben sadece senin icin geliyorum. Belki birlikte çıkarız günışığına. Belki benide çekeceksin o boşluğa. Bilmiyorum. Bildiğim tek bir sey var. Üstüne basa basa hayatım boyunca defalarca söyleyeceğim tek bir şey.
" Ben seni sevmek için yaratıldım anne."
***
Bu kısa giriş bölümünden sonra gelecek bölümde babası fikret bey tarafından öz annesi bodrumdaki zindana kapatılmış beş yaşındaki hayat ile tanıştıracağım sizleri. Birde üvey anne eziyetine maruz kalan hayat adı gibi hayatta kalabilecek mi? Belki yer yer fazlasıyla ağlayacaksınız, yer yer o şerefsiz babaya küfredecek, annesinin iyileşmesi için hayatla birlikte duâ edeceksiniz.
***
- Ben hayat hikayemin sonunun nasıl biteceğini bilmiyorum. Bu yüzdendir hayatta kalmak için sizlere söz veremem. Ama yaşamdan vazgeçmemek için çok güçlü bir sebebim var. Annem. Bu yüzdendir size tüm gücümle adım gibi hayatta kalmak için mücadele edeceğime söz veriyorum. Hikayeme ortak olmaya, acılarımı azaltmaya geldiniz. Iyiki geldiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖP BENİ ANNE
Non-Fiction"Acıyı hiç bu kadar derin hissetmemistiniz. Cesaretiniz varsa okumaya başlayın." ~~ Bir gün o cennet gibi kokan ellerinle saçıma dokunduğunda, yanağıma o sımsıcak dudaklarından bir öpücük kondurduğunda tüm acıyan yanlarım geçer sanıyorum. Bekledim...
