Eraz'dan:
Telefonu elime alıp Kül'e mesaj attım.
Eraz: Saat dokuz oldu, ben hazırım çıkıyorum.
Kül: Vardığında haber ver :)
(Görüldü)
Ayakkabılarımı giyinip anneme seslendim.
-Anne ben çıkıyorum. Cevap vermesini beklemeden kapıyı kapattım ve buluşacağımız yere yürümeye başladım.
Kalbim heyecanla çarpıyordu. Sadece birkaç hafta olmasına rağmen beni kendisine bağlamıştı. Bunun aşk olup olmadığını son birkaç gündür düşünüyordum.
Buluşacağımız yere vardığımızda durdum. Bir banka oturdum ve telefonumu çıkarıp Kül'e mesaj attım.
Eraz: Ben geldim.
Eraz: Neredesin?
Kül: Ayağa kalk ve girişe doğru dön.
Kül'ün dediklerini yaptıktan sonra beklemeye başladım. Arkamda hareketlilik hissedince terleyen ellerimi pantolonuma sildim. Gözüme bir şey bağlandığını hissettiğimde onu görmemi istemediğini anladım.
-Kül? Bunu dememle birinin sırtımdan bir anda sarılması bir oldu.
-Eraz? Telefondaki naif ve titrek sesin aynısı kulağımda yankılanırken hafif bir tebessümle Kül'e doğru döndüm. Ve ona sıkıca sarıldım.
-Buradasın? Diye sordum inanamazmışcasına.
-Buradayım. Yarım saat boyunca birbirimize sarıldık. Onu omuzlarından tutup kendimde ayırdım. Ve elimi yanağına çıkarıp okşadım. Boynumu eğip dudaklarına bir buse kondurdum.
-Rüya görmüyorum değil mi? Kekeleyerek sorduğu soruya kıkırdayarak karşılık verdim.
-Bakalım rüyamıymış. Dedim ve eğilip dudaklarına tekrar bir buse kondurdum.
-Şey ben gitsem iyi olur. Dedi yine kekeleyerek.
-Şeyi unuttum. Elime bir kutu verdi.
-Hoş çakal sevdiğim.
-Hoş çakal kül. Arkama döndükten sonra gözlerimde ki fuları çıkartıp kutunun üstüne koydum ve gülerek eve doğru yürüdüm.
*Yine ve yine bennn.
*Kutu şeysini bir anda aklıma geldi o yüzden yazdım ve içinde ne olduğunu henüz bende bilmiyorum wşflgğdkvsğlf
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÜL||TEXTİNG
Roman d'amour"Belki saydığım yıldızlar kadar uzun yaşayamayacağım, ama saydığımız yıldızlar kadar çok seveceğim seni."
