ႏူးညံံ့လွသည့္ ေမြ႔ရာေပၚဝယ္ အိပ္စက္ေနေသာ္ျငားလည္း
ၾကမ္းတမ္းေသာ ေက်ာက္ခဲေတြစီထားေသာ အိပ္ရာေပၚ
အိပ္ေနရသက့ဲသို႔ ခံစားရသည္။အိပ္ရာေပၚ၌ လွဲေနကာနဖူးေပၚလက္တင္ၿပီး မ်က္ႏွာက်က္ကိုေငးစုိက္ၾကည့္ရင္းမိမိ၏စိတ္မေက်နပ္မႈအခ်ိဳ႕ကို ေလ်ာ့ခ်ေနရသည္။"က်စ္!"
စုတ္တစ္ခ်က္အသံျပဳ၍ ဝုန္းခနဲထထိုင္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ဆံပင္ေတြၾကား လက္ေခ်ာင္းတို႔ထည့္၍ဖြကာ စိတ္႐ႈပ္ေထြးဟန္ျပဳသည္။
"ေနလေရာင္ ေနလေရာင္ ငါ့ကိုဒုကၡေပးတယ့္ေနလေရာင္"
မေက်နပ္ဟန္ရြတ္ၿပီးေနာက္ ခုတင္ေဘးမွာ ထားထားသည့္ စားပြဲပုေပၚ၌ တင္ထားေသာ လေရာင္ဆြဲထားသည့္ပန္းခ်ီကိုယူလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ မွန္ေဘာင္မွာဘဲ ညႇပ္ထားသည့္ ဓာတ္ပံုအေသးေလးအား ျဖဳတ္လိုက္သည္။
"မင္းကိုလြမ္းလြန္းလို႔ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ေနလေရာင္
ငါတကယ္႐ူးေနၿပီထင္တယ္ ..."သြားတက္ေလးေပၚေအာင္ ျပံဳးေနသည့္ပံုကို ျကည့္ရင္းေရရြတ္မိသည္။
"ေနာက္ထပ္ႏွစ္ရက္မ်ားေတာင္မေတြ႔ရဖို႔က်န္ေသးတယ္"
ေလပူတို႔ကို"ဟူး"ကနဲမႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း ေ႐ွ႕ကနံရံသို႔
စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ ေတာ္ပါေသးသည္ဟု
ဆိုရမည္ မနက္ကလိုေတာ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ေနလေရာင္မ်က္ႏွာ ေတြ႔ရသလို နံရံမွာ မေတြ႔ရေပ။"ေျမး.."
႐ုတ္တရက္နံရံကိုေငးၾကည့္ေနရာမွ အသံလာရာတံခါးဘက္သို႔ အၾကည့္ေဆာင္ရသည္။အဖိုးက တံခါးကို အသံမျမည္ေအာင္ပိတ္၍ ကိုယ္ႏွင့္ခပ္လွမ္းလွမ္း ခုတင္ေပၚမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"မနက္စာလည္းမစားဘူး၊ေန႔လည္စာလည္းမစားဘူး၊ညစာလည္းမစားဘူးဆို ေျမးေနမေကာင္းဘူးလား"
JE LEEST
You're my everything(Zaw and Uni) (Completed)
RomantiekI'm not a robotထဲမွေရာဂါကိုေၾကာ႐ိုးတည္ေရး၏။ Own Creation ေနလေရာင္ စိုင္းတိမ္ယံလင္း ေနရန္ စိုင္းညီယံလင္း fan ficမဟုတ္ပါ။🔥🔥🔥🔥