ထိုေန႔က ရင္ၿငိမ္းအေတြးမ်ားစြားႏွင့္
စ်ာန္ရဲ႕ အမေျပာစကားမ်ားကို ျပန္ၾကားေယာင္ခါ
" ရင္ၿငိမ္းျဖဴကို နာမည္ေတာ့ရင္ႏွီးေနတာၾကာပါပီ
ငယ္ေလးက မန္းေလးမွာ သူေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ေလးႏွစ္လံုးေရာ အခုထိပါ အိမ္ကို ရင္ၿငိမ္းလာခဲ့သည္႐ွိေသာ္ သူကိုဖုန္းဆက္ဖို႔တဖြဖြမွာခဲ့တာ အခုေနာက္ေတာ့ ရင္ၿငိမ္းလာခဲ့ရင္ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းထားေပးဖို႔မွာထားတာ
သူ႔ကိုေတာ့ အမတို႔ဖက္က စဆက္သြယ္လို႔မရတာ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးႏွစ္ေလာက္ထဲက ဆိုပါေတာ့ ။ ႏွစ္လတခါေလာက္ေတာ့ဖုန္းဆက္ပါတယ္ ။ တခါတေလ သီတင္းကြၽတ္တို႔ သၾကၤန္တို႔ေတာ့ ေဖေဖ့ ကို သူကန္ေတာ့တယ္ေျပာေပးပါဆိုပီး ပစၥည္းေတြပို႔တတ္တယ္... "
" ကေလး...Ahစ်ာန္ကေလ ဘယ္လိုျဖစ္ပီးဟိုမွာတေယာက္ထဲေနရတာလဲ အိမ္နဲ႔စိတ္ဆိုးသြားတာေၾကာင့္လား "
" ေျပာရရင္တာ့ အ႐ွည္ႀကီးပါဖဲ ကိုယ္အထုပ္ကိုျဖည္သလိုျဖစ္မွာစိုးေပမဲ့ ရင္ၿငိမ္းျဖဴကိုေတာ့ အမက ငယ္ေလးေၾကာင့္ ေျပာျပပါ့မယ္ "
" ႐ွင္...ဟုတ္ "
" အမတို႔ကေမာင္ႏွမေလးေယာက္ အမကအႀကီးဆံုး အမေအာက္က ေမာင္ေလး ပီးတို႔ ငယ္ေလးစ်ာန္ ငယ္ေလးရဲ႕ေအာက္မွာ ညီမေလးတေယာက္ "
"ဟုတ္ "
" ေဖကလဲ စီးပြားေရးတဖက္နဲ႔ဆိုေတာ့ သားသမီးေတြကိုသိပ္ဂ႐ုမစိုက္ျဖစ္ဖူး ဒါေပမဲ့အမက အႀကီးဆံုးဆိုေတာ့ ေဖနဲ႔ကအေနနီးတယ္
ေမာင္ေလးကက်ေတာ့လဲ ေမေမ့အသဲေက်ာ္
ပီး အငယ္ဆံုးေလးကေရာေပါ့ စ်ာန္က အလတ္ဆိုေတာ့ အမတို႔အိမ္ကလူေတြက ကေလးကိုေသခ်ာဂ႐ုမစိုက္မိခဲ့ဘူး
ငယ္ေလး ေက်ာင္းေနခ်ိန္က်လဲ အငယ္ဆံုးေလးေမြးတာနဲ႔ဆိုေတာ့ ေမေမတို႔က စ်ာန္ေလးကို ပစ္ထားသလိုျဖစ္ခဲ့ပံုရပါတယ္။ ကေလးက အိမ္မွာဆို စကားသိပ္မေျပာဖူး ေက်ာင္းမွာရင္ၿငိမ္းတို႔နဲ႔ေရာ ငယ္ငယ္ကအဆင္ေျပလား "
စ်ာန္အမစကားေၾကာင့္ ရင္ၿငိမ္းအ့ံျသ သြားတာေတာ့အမွန္ပါ
" စ်ာန္က ေက်ာင္းမွာလူခ်စ္လူခင္အရမ္းေပါတာအမရဲ႕ အရမ္းလဲ စကားမ်ားပီးေလေပါတယ္ "
