Artık galiba hayatı seviyorum. Çok az da olsa yaşama sevincim var ve bu yüzden az da olsa mutluyum.
Rüyalarım da annemi görünce artık üzülmüyorum. Çünkü onu görebilmek için canımı verebilirim ama onu rüya sayesin de görmek mutluluk verici.
Neyse bu gün paramla birşeyler alacağım mesela ilk önce kendime üst alabilirim eğer param yeter ise biraz da aburcubur.
Yetimhaneden çıktığım gibi mezarlığa uğramak için yola koyuldum paramı bitirmemek için yürümem gerekiyordu, 1 saat yürüdükten sonra mezarlığa geldim.
Aile mezarlığının taşına oturdum ve konuşmaya başladım." Anne ve baba kızınız hayatta kalmanın çok önemli birşey olduğunu öğrendi. Hayatım da en önemli şeyin sizin olduğunuzu da öğrendim. Anne seni gördüm biliyor musun?
Aynadan görmüştüm ama sana sarılınca gitmiştin o gün çok büyük bir umutsuzluk yaşamıştım ama sonra anladım hayat bunları bana sunarak zorluğu gösterecek.
Korkmuyorum artık biliyor musunuz? Sadece korkunun ben olduğumu biliyorum soyadım gibi olacağıma size söz veriyorum ben KORKUSUZ'um ve hep öyle kalacağım."
Yetimhaneye gitmeden telefonlara bir baktım fiyatları çok yüksekti ama ben herşeyi yapabilirim ben Damla'yım.
Halamlara uğradım pencereden beni görmüştü ama kapıyı bana açmamıştı, orada ki ezik hissiyeti hiçbir şeyin altında kalamaz.
Yetimhaneye geldim ve ne göreyim?
Yetimhanenin önünde iki çocuk gördüm, üç yaşındaydılar onları sevdim ve biraz yetimhaneden şeker alıp onlara verdim çok sevinmişlerdi.
Sonra içeri girdim.
Yetimhanede Selin ile bilgisayar da kitap okuduk. Bir uygulama varmış ilk kez duymuştum. Kitapta bir çocuğun uçaktan düşüp hayatta kalma çabasını anlatıyordu.
Kitabı okuduktan sonra yatağıma uzandım ve uyumaya başladım.
İnstagram: x.soul.r
Yazan: Rabia Daşdemir
Okuduğunuz için teşekkürler♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Damla'nın Acı Gerçekleri
Historia CortaBu sadece ailesini kaybeden bir kızın hayatı değil yaşama sebebini bir anlık kaybeden bir kızın hayatı. O umudunu kaybetmedi ve kendini gerçeklere gözü açık yaptı o artık sadece bir Damla değil o artık bir KORKUSUZ DAMLA...
