BU O!

-MİNİĞİM-

Enes bey yanımda eve doğru gidiyorduk. Sonunda araba durunca emniyet kemerini çözdüm ve ona baktım.

"Lütfen bir daha karşıma çıkmayın!"
"Rica ederim ne demek lafı mı olur."

Dalga mı geçiyordu benimle o beni bırakmak istedi ben zorla yakasına yapışmadım.

"Teşekkür ederim ve size kendi mi zorla eve bıraktırmadım."
"Rica ederim ve biliyorum."
"Her neyse bir daha karşıma çıkmayın."
"Iyi geceler."

Gözlerinin içine ters ters bakıp arabadan indim. Kapının önüne gelince bir an korkmadım değil ama her zaman ki gibi korkumu belli ettirmiyecektim. Eve girdim ve sesizce mutfağa gittim sütleri dolaba koydum arkamı dönmemle annemin karşımda bana ters bir şekilde baktığını gördüm.

"Neredeydin bütün gün?"
"Aysel teyze seni aradığını söyledi nerede olduğumu bilmemezlikten gelme!"
"Benimle düzgün konuş gece annenim ben senin!"

Sinirlenmeye başlıyordum.

"Hah hah ve tekrar hah benim arkamdan iş çeviren ve benim kızacağımı bile bile oyunlar oynayan annem!"

Herkes mutfağa gelmişti abim çok sinirli bakıyordu bana.

"Gece sinirimi bozma ve annemle düzgün konuş o senin arkandan iş çevirmedi yapması gerekeni yaptı!"

"Gerçekten mi abi yapması gerektiği şey bu muydu? Size inanamıyorum gerçekten ailem olduğunuzdan şüphe duymaya başlıyorum!"
"Güneş sınırlarını aşma!"
"Aşarsam ne olur yine mi tokat atarsın ya da daha mı beter edersin? HİÇ BİR ŞEY YAPAMAZSIN!"

Daha fazla dayanamadım ve bağırmaya başladım içimde ki sinirimin hepsini onlara akıtıcaktım.

"YETER ARTIK SÜREKLİ BANA EVDE KALMIŞIM GİBİ DAVRAMAYIN! BEN EVDE KALMADIM! EĞER AİLEM OLSAYDINIZ ENESİ SEVDİĞİMİ BİLE BİLE BENİ EVLENDİRMEK İSTEMEZDİNİZ! Yazık size benim sizin gibi ailem yok!

Abim dibime kadar gelip elini kaldırdı ama ablam elini tuttu ve onu odadan çıkardı. Annem ve babam şaşkın gözlerle bana bakıyolardı.

"Bizim için bunları mı düşünüyorsun gece?"
"Baba, ben çok yoruldum artık. Evlenmek istemediğimi daha önce defalarca size açıkladım. Keşke bu kadar üstüme gelmeseydiniz."

"Kızım ben seni anlıyorum neler hissettiğini tahmin edebiliyorum ama bu şekilde yaşlanamazsın illa ki hayatına başka birini alıp bir yuva kurmalısın."
"Ben kimseyi istemiyorum!"
"Bu şekilde olmaz gece kendine bir çeki düzen ver!"
"Sende mi baba?"
"Evet kızım bende tam 5 yıl oldu kalbini her şeye kapatmışsın mutlu olduğunu sansan da mutlu değilsin."
"Ben hayatımdan mutluyum!"
"Değilsin gece yeter artık senin aile olmanı istiyorum."

Artık annem de devreye girmişti.

"Benim istemediğim bir aile mi anne?"

Ablam abimin yanından gelmişti sanırım abim kendi evine gitmişti.

"Anne ben biraz geceyle konuşabilir miyim?"
"Konuş kızım konuş belki akıllanır."

Ablamla benim odama gitmiştik karşıma oturup gözlerimin içine bakıp konuşmaya başladı.

"Ablacım benim güzel kardeşim neden bu şekilde yaşıyorsun?"
"Sence neden abla?"
"Gece enes sana oda da ne dedi?"

Hastane odasını soruyordu son sözlerini.

"Beni sevdiğini falan işte neden soruyorsun?"
"Bak canım seni de enesi de az çok tanıyorum. O sana o oda da onu unutmanı istedi dimi?"
"Hayır öyle bişey istemedi."
"Tamam o zaman şunu diyim sana, sen oyuncak ineğin için odan da ağlarken enes bize gelmişti hatırlıyorsun dimi?"
"Evet abla hatırlıyorum."
"Enes o gün sana benim arkamdan çok ağlama dedi bunu da hatırlıyorsun o zaman."
"Evet hatırlıyorum ama senin bilmediğin bir şeyi anlatıyım mı abla?"
"Anlat canım."
"O günden bir hafta sonra enese ben ölürsem ne yaparsın dedim. O da bana hiç düşünmeden 'sensiz yaşlanamam' dedi. Şimdi abla hangimiz aşkımıza ihanet etmiş olduk?"
"Ortada bir ihanet yok gece sen onunla doğmadın 5 yıl geçti koskoca 5 yıl artık kendine gel!"
"Haklısın abla enesle doğmadım ama ben kalbimi enesle o mezara koydum."