Üzerimize yağan zamanın ninnisi ebedi bir şiiri anımsatıyor Aidan.
Duyuyor musun zamanın hıçkırıklarını. Ona da olur bazen , hüzünlenir sana daldığım anlarda.
Birikir yaşları ve ilerler adımları.
Aidan, yüzünde gördüğüm cehennemi nasıl sana anlatabilirim ?
Kızacaksın bana, deli diyeceksin.
Ben onları görüyorum içimi yiyorlar.
Ancak bir kalbime ulaşamıyorlar.
Sen oradasın Aidan , sana dokunamıyorlar.
Odada belgelere göz gezdirirken , dudaklarını oynatırken, kaşlarını çatarken, enseni ovarken...
Ben senin arkandaki şeytana kafa tutuyorum.
'Aidan seni istiyor.'
Deli diyorlar bana, sen bana hiçbirşey söyleyemiyorsun sanki diline mecburiyet yüklenmiş.
'Yatmalısın '
'Şeytan-'
Sözlerimi kesen cümlelerinle gözlerimi koltukta uyuklamaya hazırlıyorum.
'Herkesin bir şeytanı vardır, ben ondan kaçamıyorum.'
