Changing the fate(Completed)

Chapter- 4

<<Zawgyi>>

ေရွာင္ရွင္းခ်န္:  "မင္းဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ေခၽြးေတြတအားထြက္ေနတာ ေရမခ်ိဳးရင္ ဖ်ားသြားလိမ့္မယ္ေလ"

ရြယ္ယမ္ေခါင္းတြင္တြင္သာ ခါယမ္းေနမိတယ္။ရြယ္ယမ့္အေတြးေတြဟာ အရင္ဘဝကို ခဏျပန္ေရာက္သြားမိေလသည္။

ရြယ္ယမ္ အရင္ဘဝက ေရနစ္ ေသခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေသပံုႀကီးကလည္း တကယ့္ အခြီပင္။

တစ္ရက္က ျမစ္ဘက္ကို ရြယ္ယမ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတစု ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ၾကတာ။ ရြယ္ယမ္က ပ်င္းလို႔ တေယာက္ထဲ ျမစ္ကမ္းေဘး လမ္းေလ်ာက္ထြက္တုန္း ေရနစ္ေနတဲ့ ကေလး တေယာက္ေအာ္သံၾကားလို႔ ေရထဲ အျမန္ခုန္ဆင္းမိသြားတယ္။ ေရထဲေရာက္မ သိလိုက္တာက သူေရမကူးတတ္။ အဲ့လိုနဲ႔ သူ႔ေၾကာင့္ ကေလးေရထဲက်တာသိၿပီး လူေတြဝိုင္းကယ္ၾကေရ။ အဲ ရြယ္ယမ္ေလးကို က်ေတာ့ ဘယ္သူမ သတိမရၾက။ အာ့လိုနဲ႔ ဒီဘက္ ကမာၻေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

ရြယ္ယမ္ေတြးရင္းနဲ႔ ၾကက္သီးထလာသည္။ ဘုရား ဘုရား ငါေလးကို လူေတြ အေလာင္းမ ဆယ္ေပးၾကရဲ႕လား ။ငါးစာျဖစ္သြားပီလား မသိဘူး။

ရြယ္ယမ္ အေတြးထဲ ပ်ံ႕လြင့္ေနတာေၾကာင့္ ေရွာင္ရွင္းခ်န္ ေခၚတာကို မၾကားမိလိုက္ လက္နဲ႔ လွမ္း ပုတ္မွ အသိျပန္ဝင္လာသည္။

ေရွာင္ရွင္းခ်န္:  "ငဇိုးေလး ဘာေတြေတြးေနျပန္တာလဲ"

ရြယ္ယမ္:  "ဘာမ မဟုတ္ပါဘူး ဆရာေလးရဲ႕ ၊က်ေနာ္ ေရမခ်ိဳးေတာ့ဘူးေလ  ေနာ္~"

ေရွာင္ရွင္းခ်န္:  "ေရာ~~ အခုဘဲ က်ေနာ္ ေျပာၿပီးၿပီကို"

ရြယ္ယမ္:    "က်ဳပ္ ေရေၾကာက္တယ္ဗ်။ အိမ္မက္ထဲမွာ ေရနစ္ေသတာမွ ခဏခဏဘဲ"

ေရွာင္ရွင္းခ်န္:   "ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဒီ ျမစ္က ေရစီးသိပ္ သန္တာမ မဟုတ္တာ၊ ၿပီးေတာ့ မင္းအနားမွာ က်ေနာ္ရွိပါတယ္၊ က်ေနာ္မင္းကို ဘာမွ အျဖစ္မခံပါဘူး စိတ္ခ်ပါ။"

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ရြယ္ယမ္ ရင္ထဲ ရုတ္တရက္ေႏြးသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ အဲ့တာေၾကာင့္ ေရွာင္ရွင္းခ်န္ မ်က္ႏွာေလးကို အတန္ၾကာ ေငးၾကည့္ေနမိ ေလသည္။

<<Unicode>>

ရှောင်ရှင်းချန်:  "မင်းဘာဖြစ်လို့လဲ။ ချွေးတွေတအားထွက်နေတာ ရေမချိုးရင် ဖျားသွားလိမ့်မယ်လေ"

ရွယ်ယမ်ခေါင်းတွင်တွင်သာ ခါယမ်းနေမိတယ်။ရွယ်ယမ့်အတွေးတွေဟာ အရင်ဘဝကို ခဏပြန်ရောက်သွားမိလေသည်။

ရွယ်ယမ် အရင်ဘဝက ရေနစ် သေခဲ့တာဖြစ်တယ်။ သေပုံကြီးကလည်း တကယ့် အခွီပင်။

တစ်ရက်က မြစ်ဘက်ကို ရွယ်ယမ်တို့ သူငယ်ချင်းတစု ပျော်ပွဲစားထွက်ကြတာ။ ရွယ်ယမ်က ပျင်းလို့ တယောက်ထဲ မြစ်ကမ်းဘေး လမ်းလျောက်ထွက်တုန်း ရေနစ်နေတဲ့ ကလေး တယောက်အော်သံကြားလို့ ရေထဲ အမြန်ခုန်ဆင်းမိသွားတယ်။ ရေထဲရောက်မ သိလိုက်တာက သူရေမကူးတတ်။ အဲ့လိုနဲ့ သူ့ကြောင့် ကလေးရေထဲကျတာသိပြီး လူတွေဝိုင်းကယ်ကြရေ။ အဲ ရွယ်ယမ်လေးကို ကျတော့ ဘယ်သူမ သတိမရကြ။ အာ့လိုနဲ့ ဒီဘက် ကမ္ဘာရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။

ရွယ်ယမ်တွေးရင်းနဲ့ ကြက်သီးထလာသည်။ ဘုရား ဘုရား ငါလေးကို လူတွေ အလောင်းမ ဆယ်ပေးကြရဲ့လား ။ငါးစာဖြစ်သွားပီလား မသိဘူး။

ရွယ်ယမ် အတွေးထဲ ပျံ့လွင့်နေတာကြောင့် ရှောင်ရှင်းချန် ခေါ်တာကို မကြားမိလိုက် လက်နဲ့ လှမ်း ပုတ်မှ အသိပြန်ဝင်လာသည်။

ရှောင်ရှင်းချန်:  "ငဇိုးလေး ဘာတွေတွေးနေပြန်တာလဲ"

ရွယ်ယမ်:  "ဘာမ မဟုတ်ပါဘူး ဆရာလေးရဲ့ ၊ကျနော် ရေမချိုးတော့ဘူးလေ  နော်~"

ရှောင်ရှင်းချန်:  "ရော~~ အခုဘဲ ကျနော် ပြောပြီးပြီကို"

ရွယ်ယမ်:    "ကျုပ် ရေကြောက်တယ်ဗျ။ အိမ်မက်ထဲမှာ ရေနစ်သေတာမှ ခဏခဏဘဲ"

ရှောင်ရှင်းချန်:   "ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဒီ မြစ်က ရေစီးသိပ် သန်တာမ မဟုတ်တာ၊ ပြီးတော့ မင်းအနားမှာ ကျနော်ရှိပါတယ်၊ ကျနော်မင်းကို ဘာမှ အဖြစ်မခံပါဘူး စိတ်ချပါ။"

ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ရွယ်ယမ် ရင်ထဲ ရုတ်တရက်နွေးသွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ အဲ့တာကြောင့် ရှောင်ရှင်းချန် မျက်နှာလေးကို အတန်ကြာ ငေးကြည့်နေမိ လေသည်။

_________________________________________

ကတိ အတိုင္း Cath  up ေပးထားတယ္ေနာ္😁။ Voteေလးေတြ Feedbackေလးေတြ စြန္႔က်ဲေပးသြားၾကပါ😊😊😊။ Motivationရရင္ ေနာက္တပိုင္းကို ၁ရက္ ၂ရက္ေနရင္ upေပးမယ္။ အတည္ေျပာတာ😁😁😁။

Love U All😘😘