Tatil

Acısı geçmedi

Lucy
Her şeyin ardından 1 yıl geçti ... ah hayır Natsunun beni aldatması rüyaydı . Annemin ölümün ardından tam 1 yıl geçti . Kendimi bütün gün odama kapattım arada kuzular veya Natsu gelip kontrol ediyordu .

Annem öldükten 3 gün sonra kabul ettim ben . Bir film açtım sesini yükseltip ağlamaya başlamıştım .

1 yıl önce ...
Bütün bakıcılarım bana acıyan gözlerle bakıyordu , gerçi haklıydılar acınasıydım . Kızlar uzun zamandır bana yazmıyorlardı . Çünkü Miranın kardeşi Lissana ile kavga etmiştim .

Odama girdim sürekli izlediğim komik bir diziyi açtım Anebel abla yanıma gelip elimi tuttu hiç bir şey hissetmeden ona baktım .

"Bana her şeyi anlata bilirsin luce " dedi . Annemin yaptığı gibi ... çok özlemiştim onu. Kızlarla kavga ettiğimde yanıma gelip bana anlat demişti anlatmadım ... anlatamadım .

Çok özledim daha öleli 3 gün oldu ama sanki kokusu hala tişörtümde , ev gibi kokuyor ... sanki yanına gitmemi istemiyor gibi . Anabel yanımdan ayrıldı . Yakında o da gidecekti .

Dokunduğum her şeye zarar veriyordum ve bunu kabullenmiştim . Dizi başladığında bir şey hissettim sanki kalbim yoktu içinden çekip çıkarılmış gibiydi . Bom boş ... elimi kalbime koydum ve gözlerimi kapattım .

Sadece o geliyordu aklıma başka kimse gelmiyordu . Sanki bağırmak istiyordum ama yapamıyor gibiydim . Çekmeceden çöp poşeti aldım ve peçete aldım . Kendimi tutamadan hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım .

1 saat, 2 saat , 3 saat demeden ağladım bazen hıçkırıklarımı kesmeye çalışıyordum ama olmuyordu ağrım geçmiyordu . Kokusu geliyordu .  Elleri hala saçımda gibi , sesi kulaklarımda gibi , huzuru kalbimde gibi .

Kapı çalındı . İçeri kızlar girdi . Ben ağlamaya devam ediyordum ama bir yandan diziyi izliyordum . İlk Erza sarıldı bana sonra Levy hepsi ağlarken tek dedikleri özür dilemekti , ama bir yerde duymayı kestim .

İçin yanıyordu çok özlüyordum annemi . Kızları kendimden uzaklaştırdım içimden tek şey geçiyordu "yanına geliyorum anne " çekmecedeki tabancayı alıp hızla evden çıktım kızlar peşimden koşuyorlardı .

Ayaklarım çıplak olduğu için kanamaya başlamışlardı "Annem burda olsaydı kızardı" yanına geliyorum anne kıza bilirsin . Uçurumun yanında durdum ve silahı başıma dayadım .

İçimden her şey geçecek diyordum . Kurtulacağım diyordum . Kızlar tam karşımda durup bağırmaya başlamıştı ama hiç birini duymuyordum .ileride birini gördüm eteklerinden tutmuş beni izleyen annemi .

Kafasını bana çevirip yapma dedi . "Ben seni dinlerim anne " silahı bir anda bıraktım . Erza beni kolumdan tutup kendine çekti ve sıkı sıkı sarıldı .  

Şimdiki Zaman

Kalbimde hala boşluk hissi vardı ve hala huzuru vardı . "O benim Annem iki duyguyu birbirine katar " Ama alıştım artık yokluğuna . Artık kimse yoktu dediğim gibi annemden sonra Anabel ölmüştü .

Herkesi kendimden uzaklaştırmıştım . Ama istemiyordum kimsenin gitmesini istemiyordum. Çok bencildim...  canım acıyor ... çok özlüyorum onları .

Kalbim acıyor ... ölmek hissi geri geliyor ve bunu gönderemiyordum ... ilk defa içimde tutup ağlamak dışında kızların ve Natsunun yaralarımı sarmalarına izin verecektim .

Kapıyı açıp dışarıdaki kızlara ve erkeklere baktım . Beni bekliyorlardı . Sanki hepsinin yüzünde şaşkınlık vardı . İlk ayaklanan Natsu oldu . Ve koşup ona sarıldım ilk afallasada karşılık verdi .

Bir anda ağlamaya başladım . Hıçkıra hıçkıra ayaklarım tutmamaya başlayınca yere düştük .

Şu sıralar ruh halim Lucy gibi .( yazarken ağladım yani hatalar varsa af edin)