Nöronsuz

25.Bölüm

Of anam off biri alsın götürsün şu karıyı.

"Kaç dakika var?"benim gibi uyuyan Bora'yı dürtüp kapüşonumu çıkardım.

"Ne biliyim kızım ben."başını kaldırmaya bile tenezzül etmemesine göz devirip 7/24 suç ortağım.

Partner in crime!

Bebitoma en sevdiğim kalemimi gönlüm el vermesede sert diye fırlattım.

Gerizekalıda kafasını bile sıraya koymamış dinlerken uyuya kalmıştı tam kafasına isabet eden kalemle sıçrayıp yanlışıkla yanındaki kıza omuz atttı.

Gözlerini büyütüp ellerini kaldırarak pardon dedikten sonra kaşlarını çatarak bana baktı.

"Kaç dakika var lan dingil?"

Kolundaki saatine baktı"iki."

"Eyvallah."diyip kolumu Bora'nın sıranın altındaki koluna sarıp başımı geri gömdüm.

"Birde bana yavşak der ne meraklısın kızım beni ellemeye."

"Ne saçmalıyorsun?"sırıtarak oda başını bana çevirdi.

"Kolum kangren oldu amk."kaşlarımı çatıp hemen kolunu bıraktım.

"Aman ne değerli kolun varmış seninde sen bana dokunurken iyi tabi kolunu taşımaktan annemin beleş verdiği omuz kalmadı."

Gülüşüne eşlik eden zil sesiyle sıramdan kalktım"kantinden çikolata alırsan seni affedebilirim."

"Affedilecek bir şey yapmadım."

Gözlerimi büyütüp tam ağzımı açmışken aceleyle sözümü kesti"Allah benim belamı versin ben ne şerefsiz adamım tamam yürü kantine gidiyoruz."

Şeytani sırıtışımı takınıp önünden yürüyerek kantine indim.

"Evet aslanım göreyim seni iki karam bir su."onu kantine yollayınca boş masalardan birine geçtim.

Bilinmeyen numara:uslu kız olmak eminim bir gün hoşuna gider böyle devam et canım ;)

Sinirden elimdeki telefonu sıkarken yanımdaki sandalye çekildi.

"Hayırdır çikolatada mı işe yaramıyor artık neye  sinirlendin yine ?"

"Hiç."

Naz:kim neyse odur CANIM pek uslu olduğum söylenmez boş boş mesajlarınla adımlarımı yönlendirmeye çalışma.

Elimden çekilen telefonla aceleyle geri almaya çalıştım"verir misin şunu saçmalıyorsun."

"Bu kim lan?"

"Biliyor gibi mi gözüküyorum!"

Mesajları okurken kaşları gittikçe daha çok çatılıyordu"bunu niye bana söylemedin?!"

"Gerek mi var boş işte."hızla telefonu kapıp masaya bıraktım.

"Gerek var,gerek var senin yaşadığın her boktan haberim olucak!"hızlı adımlarla kantinden çıkarken peşinden gittim.

"Buraya gel nereye gidiyorsun daha dinlemedin bile!"

"Neyi dinleyeceğim lan!"olduğum yerde öylece durup gitmesine izin verdim.

"Pişman olup sormaya gelme sakın o zaman!"

Sınıftan çantamı aldığım gibi okuldan çıktım"gerizekalı aptal beyinsiz yaratık nöron yoksunu."

Eve geldiğimde sinirle çantamdan anahtarımı çıkartıp kapıyı açtım.

"Ben geldim sevinin!"