CHERİL

~7~

-Şarkıyı açmayı unutmayın.-
Rauf faik - Çocukluk (Arusik Peteosyan cover)

Her şey bir bakışınla başladı. O bakış ki seni bana aşık etmeye yetti. Sen her gördüğümde kalbim daha hızlı atıyordu, kan vücudumda daha hızlı akıyordu. Senle olamıyordum, sana sarılamıyordum, seni öpemiyordum, koklayamıyordum...

Sana karşı hep bir nefretim vardı. Ama beni sana hep bir şey bağlıyordu. Sanki kalbimin damarlarından biri senin kalbine bağlıydı. Ve sen olmadıkça o damar gittikçe inceliyor..

Başta olmaz dedim onla olmaz. Bunun sana karşı bir şey hissetmediğimden değil, sana karşı hep hislerim vardı. Sana ulaşmam imkansızdı. Ve bu imkansızlık sana olan ihtiyacımı arttırıyordu. Yok sayıyordu beni kalbim sadece seni istiyordu. Çocuklar nasıl ki anneleri olmadan hiçbir şey yapamıyorsa sen de benim için öyleydin. Seni düşünmeden su bile içemiyordum. Aklımdan çıkmıyordun. Su bile içerken aklımda olman ama senin benim varlığımdan haberdar olmaman ne acı... Halbuki yıllarca kimsenin sevgisine, ilgisine ihtiyaç duymadan yaşadım. Sen benim hayattaki tek istisnamdın. Sensiz bir "normal"dim. Ayaklarımın üstüne bastım ta ki sen gelene kadar. Sen ayaklarım olmasına rağmen yokmuş gibi hissettirdim ve sen olmadan da hiç olmayacak belki...

Her şey bir şekilde son buldu. Nasıl ki kaybolan çok değerli bir eşyan için günlerce üzülürsün, geri gelmesi için her şeyi yaparsın, beklersin ben de seni öyle bekledim. Seni en çok Cemal Süreya'da, Özdemir Asaf'ta en çok da Can Yücel'de aradım seni...Bulamadım...

Kalbimdeki o damar hep seni aramamı söyledi. Beynim buna karşı çıktı.Beynime değil kalbime inanmak istedim ama olmadı. Toplum baskısı, senin görüşlerin, düşüncelerin, bu sistem bizi iki karşı uçuruma atıyordu. Sana ulaşmayı beklemiyordum ama en azından bu uçurmları aşmak için belki de bir köprü yapıyorum. Bu köprüm belki de bu kitaptır. Bu kitaptan sonra belki kendimi o uçurumdan sana ulaşma ihtimalinden dolayı atıcam kim bilebilir...

Günlerce sadece seni düşünmek, düşlemek, kalbimin damarlarında hissetmek... Senin hep orda olduğunu bilmek, her şeye, her şeyden korumak içindi. Orda olduğunu bilmek iyi hissettiriyordu o kadar, ötesi yoktu gelmiyordu...

Kalbim ne kadar güzel düşünmem için teşvik etse de beni beynim hep sapladı bu düşünceleri. Kalbim hayallerimi her gün suladı ve hepsi birer çiçek oldu. Sana şu an bunları yazıyorsam bil ki kalbimin yeşerttiği çiceklerdendir. Eğer duvalarını kırmama, toplumun baskısını hiçe saymak istiyorsan ve en önemlisi kalbimin yeşerttiği çiçekleri toplamak istiyorsan seni hep bekleyeceğim.
- O damar kopup çiçeklerim solana kadar...-