SİYAH GÜL

● İHANET * 2 ●

SELAM💦

●*

İnsanlar düşmanlarını uzaklarda ararlardı hep. Ama bilmezlerdi ki, asıl düşmanlarımız en yakınlarımızdı. En güvendiklerimizdi. Benim annem hiç bir zaman en güvendiğim olmamıştı. Yaptıklarıyla, babamdan gizli benden hırsını çıkartırcasına söyledikleriyle. Ama yine de içimde bugüne kadar var olan saf sevgiyle sevmiştim onu. Söylediklerini affetmiştim.

Ve en büyük hatayı yapmıştım.

İnsanlar değişmezdi.

Değişmelerini beklemek aptallıktı.

Odama kapanmış, saatler önce duyduklarımı kendime yedirebilmek için duruyordum. Sessizliğim ve sakinliğim, bir damla annemin ihanetine dökmediğim gözyaşımla birlikte durdum.

Başımı arkaya atarak derin bir nefes almaya çalıştım. Almaya çalıştığım her nefes bin pişmanlıktan ibaretti. Kapım çalındı ve cevap vermedim. Gir demedim, girme demedim. Gözlerimi isteksizce kapıya çevirirken içeriye giren Berzan amcamla birlikte yutkundum.

"Biliyorum. Eğer anlatmaya geldiysen." Kaşları çatıldı.

"Nasıl?"

"Delal.."

Nefesimi bıraktım. Gözlerim yanmaya başlarken başımı iki yana sallarken derin nefesler alıp vermeye başladım. İnsanlar acımasızdı. İnsanoğlu nankördü. Babam olsaydı, Ferman amcam öldürülmüş olsaydı yıkar geçerdi etrafı. Ben ne zaman intikam alınacak diye beklerken duyduklarım..

"Kızım.."

"Bana kızım deme amca. Kızım deneyin bana! Öldürülen kişi benim babam!"

"Biliyorum.."

"Neden amca? Ne yaptım da ben size bana böyle ağır bir şey yapıyorsunuz siz? Babam..ne yaptık biz size de onun intikamını almak yerine, bu kan davasını kapatmak uğruna evlendirme çabasına girdiniz?" Burnumu çektim karşısında ağlamamak için direnirken yanıma doğru gelerek yavaşça yatağın kenarına oturdu. Berzan amcam hiç bir zaman ne babama ne diğer amcam Ferman'a benzemişti. Şirketi bahane ederek Mardin'den İstanbul'a kaçmış, oradan tanıştığı biriyle dedemin onay vermemesine rağmen evlenerek bir hayat kurmuştu.

Babamla benzerlikleri sadece inatlarıydı.

"Öldürülen kişi benim babam!" Akan bir damla gözyaşımla birlikte hızla elimin tersiyle sildim.

"Siz, siz nasıl kardeşsiniz? Bu nasıl bağ? Ben ağabeylerime bir şey olsa dünyayı yakarım. Maraz'a. Derbas'a Serhat'a bir şey olsa hayatım pasına da olsa alırım intikamlarını.." kardeşlik buydu. Annemiz bir olmasa da aramızdaki bağ öyle güçlü ve güzeldi ki bizim, onlara da bir şey olursa yaşama dair hiç bir isteğimin ve dayanma gücümün kalmayacağını biliyordum.

Titrek bir nefes aldım, gözlerimi kaçırırken başımı eğerek oturduğum yatağımın içinde amcama çevirmeden gözlerimi, "yalnız kalmak istiyorum."

"Çıkacağım. Peki sen ne karar verdin Hivda? Evlenecek misin?"

"Evlenmeyeceğim! Asla."