Ik lig hier nu al 10 minuten, tenminste dat denk ik. Hier is niks, geen klok, geen boek, helemaal niks. Ik word langzamerhand gek. Oké... dat is ook wel een beetje overdreven, maar ik ben het zat om hier te zitten. Ik sta op en loop naar de deur. Ik begin erop te bonken en bijna gelijk hoor ik voetstappen deze kant op komen, ik zet een stap naar achter. Wat slim was want 5 seconden daarna word de deur opengesmeten door een jongen. "Wat is er nou weer met jou, je zit daar nog maar 10 minuten," ik kan er niets op zeggen want hij trekt mij al mee. We lopen zoveel gangen door dat ik nu al niet meer weet welke weg we zijn gelopen. Als hij plots stilstaat bots ik zo tegen hem aan. Hij gromt en doet de deur open. Hij trekt mij mee naar binnen en ik zie dat we in een soort kantoor zijn. Hij laat mij los en verlaat de kamer, Ik draai me om en zie aan het bureau de jongen die mij meenam zitten. Hij kijkt mij aan en kucht, als ik door heb dat ik naar hem sta kijk ik blozend naar mijn voeten, ik hoor hem grinniken en hoor voe ttstappen naar mij toe komen. Ik bereid me alvast voor, want ik wil hem aanvallen zodat ik spullen kan stelen. Als hij dichtbij grnoeg is geef ik hrm snel een klap tegen zijn hoofd. Kreunend zakt ie op de grond en gaat met zijn hamd naar de plek waar ik hrm hrb geslagen. Ik trap hrm nog een keer in zijn buik en gelijk is hij knock out. Hij was zo makkelijk, denk ik hoofdschuddend. Ik voel in zijn zakken en voel een pistool, kijk dit bedoel ik, zo kanb ik me nog beter verdedigen. Ik voel nog verder en voel een telefoon EN sleutels,
Dit was te makkelijk. Denk ik bij mezelf, ik pak de spullen en stop ze in mijn zakken. Ik kijk de kamer rond en zie een deur, ik open hem en zie een balkon! Ik kijk naar beneden en zie dat we op de eerste verdieping zitten. Ik aan de andere kant op het laatste stukje balkon staan en spring naar beneden, ik land netjes op mijn voeten en ren snel het bos in. Richting mijn broer, het andere huis. Het duurt ook niet lang voordat ze doorhebben dat ik weg ben. Ze zetten een achtervolging in terwijl ze weten dat ik En sneller ben En een te grote voorsprong heb, ze stopprn ook later met de achtervolging en staan verslagen toe te kijken hoe ik weg ren. Ik ren hard verder en later zie ik het huis al in de verte ik ga achter een boom staan en pak mijn telefoon erbij. Ik zet hem aan en zie dat hij 84 % is. Ik toets Emiels nummer in, en ik hoor hem over gaan. Als hij opneemt zegt hij:"Hallo, met wie spreekt u?" "Met mij Emma, ik ben ontsnapt maar ik kan nergens heen. Ik sta achter een boom dichtbij het huis waar jij bent,"zeg ik enthousiast. Hij roept haast:" Ik kom eraan, ten komt ook mee!" En hij hangt op. Ik kijk om de boom en zie even later Emiel en Teun de deur uit rennen. Ze kijken gehaast om zich heen en zie dat hun allebei een tas vasthebben. Ik zwaai naar hun en ze zien me. Ze rennen naar mij toe en ik stort me in Emiels armen. "wij gaan naar een ander land," zegt Emiel, en we lopen richting een vliegveld. "Ik heb nog wel een pistool," zeg ik en haal hem tevoorschijn. "Is niet erg,"zegt hij en we volgen het pad, op naar de vrijheid.Hallootjes,
Eindelijk weer een hoofdstuk.
Ik hoop dat jullie het tot nu toe een leuk boek vinden, Vergeet niet te stemmen, en te reageren.
Toedels
JE LEEST
Kidnapped by my classmates?
AdventureEmma is en meisje van 12 jaar, ze mag als afsluiting van de basisschool met haar klasgenoten logeren op school! Emma's tweelingbroer, Emiel doet de laatste dagen heel raar, zenuwachtig, alsof er iets gaat gebeuren. Maar steeds denkt ze dat het niets...