YÜSRA

İkinci bahar 🤎

Bu bölüm;

Yüreği güzellere , kadir kıymet bilenlere ithafen yazılmıştır..

◇◇

Kerem hala suratıma bakıp cevap beklerken tekrar lafa girdi , bu kez korkak ikna edici bir sesle

- hem kitap okurum, çay demler şiir yazarım sana. Olmadı sen yazarsın 🤗

Kerem tebessüm edıp tekrar lafına koyuldu

- Ha birde, her sabah için şükrederim,
sonra gözlerine bakar "amin" derim.
Amin, bu günde gördüm seni,
bu günde güzel geçecek demek ki.
Ben herkes gibi değilde, duam gibi severim seni,
kalbimden, gönlümden kopan gizli saklı sözler gibi.
Kim duasını sevmeden diler ki? Değil mi Yüsra'm??

Ben hıçkırarak ağlarken kerem son sözünü söyler gibi suratıma bakıp

- benimle yaşlanır mısın Yüsra Atabek ?

Bu sanki kerem değildi. Değişmişti, hemde çok. Ben bir şey diyemiyorken
Kerem boynumdaki kolyeyi gösterip muzip bir tavırla

- sende ömür boyu kalması için bir avantaj veriyorum. Ne dersin ?

Kafamı iki yana salladım. Hayır dediğimi anlamış olacak ki , kaşlarını çatıp küçük çocuk gibi kızmış bir tavırla

- neden ?

Burnumu çektim.

- kerem sen beni üzersin. Sen bir mafyasın, bir elinde silah varken ben senin diğer elini tutamam. Bunu benden isteme yapamam !

Kerem kafasını salladı,

- yüsra ben her şeyi geride bırakmaya hazırım. Gel gidelim buralardan , uzaklara istediğin yere. Hı , olmaz mı?

Tebessüm ettim ,

- sen hazırsan bende hazırım adam !

Kerem gülmeye başlaması ile bende güldüm. Kaşlarımı çattım gözlerimi silerek

- her şeye sil baştan başlayacağız KEREM Bey ?

Kerem gülerek

- emrinize amadeyim hanımefendi.

İkimizde gülüyorduk ki bunu keremin telefonu bozmuştu.

Kerem kaşlarını çatıp tam küfür edecekken benim öksürmemle gülerek telefonu açmıştı

- çabuk söyle

Karşıdan kötü bir şey duymuş olacak ki

- birazdan çıkarım , tamam

Telefonu kapatıp, gülerek

- sizi evinize bırakayım Yüsra hanım !

Gözlerim ışıkla açıldı

- evime mi ? Annemin yanına